<< ប្រូស!!! >> Jungwonបានដួល
សន្លប់បាត់បង់ស្មារតីបាត់ទៅហើយ......................
<< ព្រៃធំអញ្ចឹង! យើងគួររកប៉ុន្មានយប់ ប៉ុន្មានថ្ងៃទៅ? >> Heeseung
ដើរបណ្ដើររអ៊ូសួរJakeបណ្ដើរ<< មួយខែទេដឹង! តែលោកដល់ផ្លូវបំបែកហើយ យើងគួរទៅឆ្វេង
រឺស្ដាំ? >><< ទៅខាងឆ្វេងទៅ >> Heeseung
យកដៃចង្អុលប្រាប់Jake<< តែខ្ញុំថាស្ដាំ >> Jakeរហ័សប្រកែក
<< អៅ! ក្រែងអែងជាអ្នកសួរយើងមិនអញ្ចឹង? >> នាយលើកចិញ្ចើមឆ្ងល់ មកសួរនាយហើយ ថែមទាំងមិនធ្វើ
តាមការសម្រេចចិត្តរបស់នាយទៀត!
អ៊ីចឹងសួរធ្វើអី?<< ខ្ញុំសួរចោលទេ! លោកទៅឆ្វេងក៏ទៅៗ >> Jakeថារួចក៏ដើរទៅទិសខាងស្ដាំ ទុកឲ្យនាយនូវឈរម្នាក់ឯង
<< អេ! អេ! ចាំយើងផង >> នាយរត់ទៅតាមJake។ ពួកគេដើរបានបន្តិចក៏ប្រទះភ្នែកនិងមនុស្សម្នាក់ដែលកុំពុងតែដេកសន្លប់ស្ដូកស្ដឹង តែពួកគេមិន
គិតថាJungwonឡើយ។ ព្រោះសភាពពិបាកមើលខ្លាំងណាស់ Jake
សម្លឹងមើលយូរទៅរឹតតែប្រហែល ក៏រត់ទៅមើលព្រោះអីJakeអាចចាំសម្លៀក
បំពាក់អង្គរក្សររបស់Jungwonបាន<< លោក! លោក! Won Hyung
ហ្នឹងហើយWon Hyung ឆាប់រត់ទៅមើលទៅឲ្យលឿន >> Jakeរហ័សរត់ទៅយ៉ាងលឿន ព្រោះអាល្អិតចាំបានច្បាស់ណាស់ថាម្នាក់នោះជានរណា។ រត់មកដល់Jakeប្រញាប់ហៅ
Heeseungឲ្យមកជួយគ្រាហ៍អ្នកដែលសន្លប់នៅលើដី<< Won Hyung! បងយ៉ាងម៉េចហើយ? លោកឆាប់មកជួយគ្នា ឲ្យលឿនឡើង! >> ពួកគេនាំគ្នាជួយលើកគ្រាហ៍Jungwon ទាំងអស់កម្លាំងរៀងៗខ្លួន
Skip
ពេលនេះម៉ោង5ល្ងាចទៅហើយ ក៏ដល់
ម៉ោងYusanចេញពីរៀនផងដែរ។
Yusanឈរចាំឡានមកទទួលនៅមុខសាលាម្នាក់ឯង ព្រោះអ្នកដ៏ទៃទៀតបានចេញទៅផ្ទះអស់បណ្ដើរៗហើយ
នៅឡើយតែYusanទេ។កំពុងតែឈរសុខៗក៏មានសិស្សប្រុសម្នាក់ដើរកាត់នោះឃើញក៏សួរ<< អេ! Yusanមិនទាន់ទៅផ្ទះទៀតហេ៎ស? នៅចាំអ្នកណាមែនទេ?>>
Youngwook ជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់
Yusanហើយពួកគេក៏អង្គុយតុជាមួយ
គ្នាផងដែរ