<< ខានជួបគ្នាយូរហើយJungwon >> នាយដើរចូលក្នុងញញឹមទាំងមានគំនួច
<< ច...ចៅហ្វាយ! មកទីនេះបានយ៉ាងមិច? >> Jungwonទឹកមុខភ័យដើរថយក្រោយម្ដងមួយជំហ៊ាន
<< ឯងគិតថារត់រួចផុតពីយើងអញ្ចឹង!!
ហេ៎ស? >> នាយញញឹមចុងមាត់ប្រើក្រសែភ្នែកកំណាច ដែលក្រសែភ្នែកបែបនេះហើយពេលJungwonឃើញហើយនឹកឃើញដល់រឿងកាលពីមុនមកទាំងអស់តែម្ដង។<< ចៅហ្វាយចង់ធ្វើអី!? >> Jungwonដើរថយក្រោយស្របពេល
Jayក៏ដើរទៅមុខដូចគ្នា។ នាយកាន់តែ
ដើរទៅមុខJungwonកាន់តែដើរថយ
ក្រោយរហូតទាល់និងជញ្ជាំងអស់កន្លែងថយអឹប*
ខ្នងJungwonអឹបនិងជញ្ជាំង នាយក៏
យកដៃឃាំងជាប់។ នាយសម្លឹងមើល
Jungwonពីក្បាលដល់ចុងជើងទាំង
អណ្តាតទល់ថ្ពាល់<< ខានជួបឯងយូរ ប្លែកជាងមុនច្រើនណាស់ សង្ស័យតែមានអាតាណាចិញ្ចឹមហើយមើលទៅ‽ >> នាយនិយាយបែបសើចចម្អក
<< ត្រូវហើយ!! អីចឹងចៅហ្វាយគួរតែឈប់មករវល់ជាមួយខ្ញុំទៅពេលនេះយើងគ្មានអីពាក់ព័ន្ធនិងគ្នាទៀតទេ >>
Jungwonលឺបែបនេះ មិនដឹងភាពខ្លាហានចេញមកពីណាទេ។ចេះតែចាក់
បណ្ដោយតាមសម្ដីនាយទៅ<< ហឹុស! ស្មានមិនខុសមែន! អញ្ចឹង
តើ បានជាមករស់នៅសុខស្រួលណាស់ >> នាយដកដៃចេញឲ្យ
Jungwonមានសេរីភាព។<< អញ្ចឹង!! ចៅហ្វាយឆាប់ត្រឡប់
ទៅវិញទៅ មកនៅផ្ទះជាមួយប្រពន្ធគេតែពីរនាក់បែបនេះ! គេមើលមកមិនល្អទេ >> Jungwonធ្វើទឹកមុខឌឺដងឲ្យនាយ [k'wonលូវអត់បានទេ]<< មិនល្អអញ្ចឹងហេ៎ស? បែបនេះបានគេហៅថាល្អមែនទេ!! >>
<< អ៊ឹម! >> នាយចាប់ទាញអញ្ចឹងករាងតូចមួយទំហឹង ហើយប៊ឺតជញ្ជក់មាតរាងតូចតាមចិត្តចង់របស់នាយ
ទាំងមិនខ្វល់ពីចិត្តរបស់រាងតូចឡើយ<< អ៊ឹម អ៊ឹម >> Jungwonគក់ទ្រូង
នាយ ឌឹប* ឌឹប* តែនាយហដូចមិន
ឈឺឡើុយ។នាយក៏លែងJungwon
ឲ្យមានសេរីភាពវិញតែ<< ផាច់! >> មួយកំផ្លៀងរបស់
Jungwon ធ្វើឲ្យនាយក្ដៅស្លឹក
ត្រចៀកតែម្ដង