where's my soulmate? [taekook]

yirmi bir 🍀

kötülerin dostu, iyilerin yüz karası daisy geldi, açılın 🤟🏻
benim bu şaibeli girişleri napıcaz la

bakın bugün cmrts ve elimde yedek bölüm yok. bu da demek oluyor ki müsait olmadığım sürece yeni bir bölüm yarın gelmeyebilir 🤧

hadi öptümkine

*
*
*

Jungkook utançtan kendini yemek istiyordu. Evi sırtlamak, bu diyardan gidip yok olmak, karıncaya dönüşüp yerin altına girmek istiyordu.

Geçen akşam yaşadığı şeyi asla unutmayacaktı.

Normal şartlarda bu durum asla umrunda olmazdı. Ancak işler artık farklıydı. Taehyung o yayında, onun inlemesini duymuştu. Bu konuda şimdilik yalnızca diğerleriyle birlikte dalga geçmişti ama Jungkook utancını gizleyemiyordu.

Bugün kızgınlığı tamamen bitmiş ve okula dönmüştü. Sabah aynadan, hala kıpkırmızı olan yanaklarını görmüş ve bir ton delirip annesinin zoruyla kendini evden dışarı atmıştı. Her gün Taehyung'la beraber okula gittikleri için utana sıkıla onların evine doğru ilerlemişti. Taehyung'u alması ve hiçbir şey yokmuş gibi davranması gerekiyordu.

Bunlar normal şeylerdi. Kızgınlıkta olan bir kurda sahipti, o an böyle şeylerin yaşanmış olması çok olağandı. Ancak neden bu kadar utanıyordu ki? Utandığı şey, Taehyung'un onun inlemelerini duymuş olması mıydı?

'Aptal kafam.' diye düşünüp duruyordu sadece. Mikrofonunu kapattı sanarken arkadaşlarının seslerini kapatmıştı.

Taehyung'un kapısına gelip zile basmak için elini havaya kaldırdığında duraksamıştı. Yapamayacaktı. Çok utanıyordu. Elini indirip bir adım geri attığında kapı açılmıştı. Taehyung evden çıkmış ve karşısında gördüğü Jungkook'a her zamanki gibi kocaman gülümsemişti.

"Günaydın Kookie'm." diye sesini yükselterek şakıdığında Jungkook gözlerini kaçırarak gülümsemişti. "Günaydın." diye zorla karşılık verebilmişti yalnızca. Taehyung hiçbir şey olmamış gibi koluna girmiş ve beraber okul yoluna doğru yürümeye başlamışlardı.

Jungkook hala dehşet gergindi ancak Taehyung'un geçen geceki konuyla ilgili konuşmaması gittikçe rahatlamasını sağlıyordu.

"Kahvaltı yaptın mı?" Esmere sorduğunda Taehyung suç işlemiş bir çocuk gibi gülümsemişti. Jungkook onun kahvaltısını yapmadığını anladığında kötü bir bakış atmıştı. Hala utanıyor olabilirdi ancak şu an daha önemli sorunları vardı. "Taehyung, neden kahvaltını etmiyorsun? İlaç içmen lazım senin."

"Ya, okulda ederiz. Geç kalktım bugün ondan."

"Niye, uyuyamadın mı gece?" Bu defa gözlerine yerleşen endişeli parıltılarla esmere baktığında Taehyung, arkadaşının bu yüksek endişelerine ve temkinli hallerine artık alıştığı için, umursamazca gülümsemekle yetinmişti.

"Yani, çok sayılmaz. Neden bilmiyorum, menapozlu annem gibiyim. Sürekli terleyip duruyorum. Gece saat 3'te terden uyanıp banyoya girdim Jungkook."