ARAF 🪐

Bölüm 7 🦋

DORUK 'TAN ?‍?

Gözlerimi kocaman açmış sidranın arkasından bakıyordum.

Bir gecede olan değişimi beni benden etmişti, başta anlamamıştım hatta bana havlu getirdiğin de hala anlamadığım için sidra ya çok farki bir tepki vermiştim, onu üzdüğüm solan gülüşünden ve yüzünden her şekilde belli olıyordu.

Anlık bir gafletle yaptığım davranış sidrayı üzmeme sebeb olmuştu, ama kendime de hak veriyordum çünkü hiçbir anlamamıştım.

Samsunda sırf bana dokundu boynunu gördüm diye ağlayan kız şimdi gelmiş beni öpüyor ve bana sarılıyordu üstelik tam gözlerimin içine bakıyordu, ister istemez farklı düşünmüştüm.

Ama merdivenlerde onunla konuştuğumda aklım başıma gelmişti, tabiki canım kardeşim Yusuf yememiş içmemiş dün gece konuştuğumuz ne varsa hepsini sidraya demişti,

Kızmıştım Yusuf' a hemde çok çünkü ben sidranın bu şekilde abisinden öğrensin istemiyordum farklı bir ortam da dile getirmek istiyordum hissettiklerimi ama şimdi çok ta bir önemi yoktu, artık her şeyi biliyordu.

Üstelik bana sevgilim demişti, o yemyeşil huzuru andıran ışıl ışıl gözleriyle bana bakıp beni benden alan gülümsemesi ile bana sevgilim demişti.

İçim gitti, vücudum bir anda alev aldı, kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atmaya başladı.

Zaten kendimi tutamayıp ona koşarak sarılmıştım,yusuf var diye kısa sürse de yinede onda ona sarılmak benim için bir ihtiyaç gibiydi.

Hele son yaptığı anahtarı elimden alıp gitmesi, Ah Allahım kafayı yemek üzereyim sidra bana neler yapıyordu böyle, hiç öyle bir insan değildim ben şu bir kaç günde ben bile kendimin değiştini farkına varıyordum, ama durmak yoktu pes etmeyecektim, her şeyi tam anlamıyla öğrene kadar durmayacaktım, gerekirse gece uyumam ama yinede öğrenmekten vazgeçmeyecektim.

Ben öylece kapının ardından bakarken Yusuf söze girdi;

"asla ikna edemezsin arabayı ben kullanıcam derse sana hayatta bırakmaz" dedi alayla

"ya iyi hoşta tam bilmiyor ki İstanbulu sıkıntı olur diye korkuyorum" dedim Yusufa bakarak

Yusuf
"korkama bir şey olmaz idmanlıdır benim kardeşim, her işin altından kalkar, hem oda senin için yapıyor, kendini fazla yorma diye"

Ben
"ben yorulmuyorum ki ya iyiyim hatta gitmeyi bile düşünmedim ama işte söz verdim diye gidiyorum yoksa sidra hayır dediğim zaman beni öldürecek gibi bakıyor" dedim alayla

Yusuf gülerek;

"valla öyle şey yapmaz diyemem, seviyorum seviyorum diyordun al sana sidra bu zamana kadar ben uğraştım şimdi sen uğraş" dedi gülerek

Bende aynı şekilde gülerek;

"valla kardeşim, başım gözüm üstüne ben sidraya bir ömür uğraşırım"

Yusuf biraz durup öylece bana baktı;

"ne oldu neden öyle baktın" diye sordum tedirginlikle

Yusuf derin bir nefes alarak;

"her şey iyi güzel hoş ama bir şey eksik gibi sanki doruk sen samsuna gittiğin de gördün sidrayı ve sonra da seviyorum dedin ya şuan hissettiğin ulaşamamanın verdiği bir şeyse, sidrayı anlarım çünkü o duygularından emin ama senin bu denli hızlı gidiyor olman biraz beni tedirgin ediyor " dedi sıkıntılı bir şekilde.

Ama yusufun bilmediği bir şey vardı, ben sidraya samsuna gittiğim de aşık olmamıştım. Ben sidrayı 19 yaşımdan beri seviyordum, sadece bunu kendime söylemem yada kabullenmem baya zaman almıştı, sırf Yusufa ihanet edemem düşüncesi ile uzak durmuştum kendimi sevmiyorum diye kandırmıştım, ama durum öyle değildi, samsuna gitmiş olmam sadece artık kendime hakim olamamanın verdiği bir tepkiydi, ama onu da anlıyordum sidra üzülsün istemiyordu. Bende istemiyordum o yüzden değişmek istiyordum.