ARAF 🪐

Bölüm 8 🦋

Kafanın içinden tonlarca kelime geçerken bir tanesini bile dile getirememek nasıl bir şey diye sorsalar, direkt bu anı anlatırdım.

Sidra karşımda sessiz sessiz ağlıyordu, elleri hala ellerim de ama başı eğik bir bir akıyordu göz yaşları benim ise elim kolum bağlı öylece bakıyordum ona sonunda derin bir nefes alıp konuşmak için hamle yaptım;

'sidra... " daha gerisini getiremeden bir elini kaldırıp susturdu beni ve iç çeke çeke;

" daha söyleceklerim bitmedi, bana biraz müsaade ver " dedi

Hıçkırarak ağlarken" tamam "diyebildim sadece başka da bir şey yapmak gelmedi elimden.

Bir süre sonra nefesine düzene sokarak tekrar bana baktı;

" çok zor geliyor doruk, senin yaşantını bilerek senin yanında olmak bana çok zor geliyor, tamam ne güzel öğrenicem dedin pes etmeyeceğim sizin gibi olacağım dedin ama ya yapamazsan ya eski hayatını özlersen o zaman ne olacak yada ilerleyen zamanlarda aniden karşıma bir kız çıkarsa ben doruğun eski sevgilisiyim diye o zaman ne yaparım bilmiyorum, bizi yan yana gördükleri zaman ki bakışlarını saymıyorum bile, annem baban, tamam aranız çok iyi olmayabilir ama sonuçta annen ve baban beni sevmezler, sevemezler ki, ben senin yanına yakışmam doruk biz seninle siyah ve sarı gibiyiz o kadar zıttız, o kadar uyumsuzus, bir kaç gün sonra okula gideceğim ama düşündüğüm şeylere bak kafam sürekli seninle meşgul ve ben açıkcası seninle aynı evde kalmak istemiyordum, böyle olacağını biliyordum çünkü, of bilmiyorum doruk benim senin hakkında kafamda oturmayan çok şey var ve ben onlar yerini bulmadan nasıl sana normal davranabilirim bilmiyorum " dedi sıkıntılı bir şekilde nefes vererek.

Gözlerim dolmuştu, bakamıyordum sidraya sadece ellerimi tuttuğu ellerime kitlenmiştim.

Ona bakmadan ve hafif sesim titreyerek konuşamaya başladım.

" özür dilerim, elimden başka bir şey gelmiyor çünkü, yürek yangınını nasıl geçiririm hiçbir fikrim yok, ben onca şeyi aslında kendime isyan ettiğim için yaptım, asi oldum hep Bi kere kaybetmiştim zaten yolumu bir daha da bulmak için çabalamadım, o gün sizin evden kaçtığım gün yapmamam gerekiyordu ama yine yaptım kendime isyan ettim ve yaptım, ama bu sefer farklıydı sidra, bu sefer sonuna getirmek hatta orada o şekilde olmak ilk defa canımı yakmıştı, tabi kide bu yanlışıma bir kılıf olamaz, gerçi yaptığım hiçbir şeyin bir kılıfı bile yok ben düşünemedim ve seni üzdüm, özür dilerim beni affetmen için elimden gelen her şeyi yaparım, her şeyi yeterki sen beni affet, beni bütün hatalarımla kabul et ben senden başka bir şey istemem ki "

Dedim, dolu dolu olmuş gözlerim ve titreyen sesimle ona bakarak,

Biraz öyle kaldıktan sonra sidra bakışlarını kaçırıp tekrar bana baktı.

" Neden Bi anda bu kadar değişmeye karar verdin doruk, ne oldu da Bi anda değişmek istedin "

Diye sordu, affettim, her şeyinle kabulum dememişti, olsun belki ilerleyen zamanlarda derdi, hayal kırıklığı ile derin bir nefes alarak konuşmaya başladım;

"bu konuşmaya başlamadan önce kendime bir söz verdim dedim ki 'doruk ne olursa olsun yalan söyleme' şimdi de öyle yapacağım yalan yok, ilk sizde namaz kıldığım da yalan yok sırf sadece senin gözüne girmek için yapmıştım ama sonra işler değişti, o gördüğüm rüya sanki beni kendime getirdi, her şey o kadar gerçekçiydi ki çok etkilenmiştim, sonra dedim ki kendi kendime 'demekki İslamiyet bu kadar güçlü bir duygu, öyleki hangi konuda olursan ol seni kendine getiriyor' dedim ve samsun dönüşü Yusuf tan ilk bunu istedim, beni sevsin diye değil seni sevmeme sebeb olanı bilmek istiyorum dedim Yusufa zaten oda öyle kabul etti, sidra ile olacaksan geride bırakmalısın her şeyi dedi bana, ben buna da tamam dedim sidra çünkü benim için senden değerlisi yok ki bu dünyaa da, şimdi sende olmazsan hepten kaybolurmuşum gibi hissediyorum, ne olur şu ellerimi hiç bırakma lütfen "