AŞK-I REALE

(9) "Kalp Kapıları"

Satır arası yorumlarınızı ve tepkilerinizi bekliyor olacağım.

Bölüm şarkısı; Sezen Aksu - Aşktan ne haber

İyi okumalar sevgili dostlarım...

•••

Ve, kıskandı yıldızlar...
Ayı,
Güneşi,
Nasıl güzel olduklarını bilmeden...

Nasıl sevildiklerini bilmeden,
Ne ay,
Ne güneş,
Hiç biri bir yıldız gibi görünmüyordu gök yüzünde.

Onlara bakmak güçtü, oysa ki yıldızlar; bakan herkesi hayran bırakan güzelliği ile her an bakılası bir görüntü sunuyordu.

Şimdi, kim çıkıp bakmadığı şeyleri hayran olduğu görüntüye değişir?

Camelia, bir yıldızdı...
Gök yüzünde parlaklığı ile göz kamaştıran tek yıldızdı...
Onca gözden çıkarılan yıldızların içinde bakılası tek şeydi...

Şimdi, kim kalkıp bir Camelia olurdu?

___&___

Camelia, anlık bir duygu ile itiraf etmişti. Gün içerisinde sevdiklerinden gelen savunma ve cesaretle Elijah'a hamile olduğunu söylemişti. Pişman mıydı? Hayır. Zaten söyleyecekti ve bunun her ne kadar özel olmasını istese de sahil bu itiraf için güzel bir yerdi. Elijah bundan daha fazlasını hak ediyordu. Çocuklarının olmayacaklarını öğrendiklerinde de, tedavi süreçleri olumsuzlukla sonuçlandığında da, ümitsizlik bataklığında dibe çökerken yanında Elijah vardı.

Türkiye'ye gelip tedavi sürecine başladıklarında da, tedavinin bittiğini öğrendiğinde de, ümit tohumları kalplerinde yeşerirken yanında Elijah vardı. Elijah, her anında, her sevincinde, her halinde yanındaydı.

“Ama, imkansızdı. Camelia, imkansızdı. O tedaviden sonra ayrıldık biz. Bu nasıl olur?” Elijah bakışlarını zorlukla çevirip dakikalar boyunca süren o şaşkın anını içinde yok etmeye çalıştı. Pekâlâ, olabilirdi ama yıllardır olmadığına alışmıştı. “Ben, bilmiyorum. Türkiye'den döndükten sonra hemen ayrıldık, bu normal bir durum sanırım.” Elijah bu defa Camelia'nın sınırlarını umursamayarak ona baktı. Tek ihtiyacı gözlerinde olan o gerçekliği ve cesaretiydi.

Camelia'nın gözlerinde bulunan ışığı net bir şekilde gördüğünde birden ayağa kalktı. O an ayağa kalkması ile Camelia da ayağa kalktı. Elijah birden kollarını genç anne adayının beline doladığında   bu defa Camelia kendini kaybetmedi. Sarılmak istemesine rağmen Elijah'ı uyararak ondan ayrıldı. “Elijah, bu yanlış.” Kısık sesini duymuştu genç adam. Her defasında sevdiği kadına olan sınırları onu zorluyordu. Zorlamasının sebebi dokunamamak değildi. Zira dokunmadan sevmeyi de bu kadından öğrenmişti. Onu zorlayan sevdiği kadınla sevincini paylaşmıyor olmasıydı, alıştığı gibi eski tavrı ile hareket edemiyordu. İşte bu, onu hem zorluyor, hem de kalbini yaralıyordu. Elijah Camelia'dan ayrıldığında yönünü dalgalanan denize çevirdi.

“Baba oluyorum, ben baba oluyorum!” Gözleri dolu dolu denizin vurduğu dalgalara karşı bağırıyordu. Ruhu, huzura ermiş gibi mutluydu. Sevdiği kadının içine kaçmış sesine inat gür ve kendinden emindi.

Camelia karşısındaki adamın sevincini izledi öylece, uzaktan. Oysa ki ne kadar hayalini kurmuştu bu anı, ne kadar çok düşlemişti onun vereceği tepkileri... Şimdi karşısında baba olacağını öğrenen adam seviniyordu ve o, bu sevincinde ortak değildi.