AŞK-I REALE

(12) "İki mucizeli bela..."

Satır arası yorumlarınızı ve tepkilerinizi bekliyor olacağım...

İyi okumalar sevgili dostlarım.

•••

Ve ay,
Görüldü o karanlık perdenin ardından.
Var oldu güneşin ışınlarıyla.
Varlığını belli etti karanlık örtüden aydınlığıyla...

___&___

“Camelia?” Elijah'ın yüzünde çarpık bir gülümseme oldu. Camelia sakince Elijah'a bakmaya devam etti. “Neden bu ev?”

“Çünkü yakınımda sen varsın.” Dürüst olması Camelia'yı şaşırtmadı. En başından beri bu adam hep dürüsttü. “Şey, yemek yapmıştım da sana da getirdim.” Tencereyi Elijah'a uzattı. “Teşekkür ederim güzelim. Eline sağlık.” Camelia utanmıştı, bir kadının taşındığını düşündüğü için başta rahattı. Elijah'ı görünce şaşırmıştı ama belli etmemekte kararlıydı. “Afiyet olsun.” Camelia ellerini nereye koyacağını bilemeden önünde bağladı. “Yarın kontrol var, gelmek ister misin?”

Elijah duydukları ile içindeki çocuğum dışarı çıkmasını engelleyemedi. “Gerçekten mi?” Camelia başını olumlu anlamda sallayarak, “Nevra kontrol için yarın gelmemi istedi, ben de senin gelmek isteyebileceğini düşündüm.” dedi.

“Doğru düşünmüşsün.” dedi gülümserken. Camelia'nın bakışları Elijah'ın gülümsemesine takıldı. Elijah'ı mutlu etmek bu kadar kolaydı. “O zaman yarın görüşürüz. Allah'a emanet ol.” Ne yapacağını bilmeden ve neden beklediğini bilmeden beklemeye devam etti. “Hastanede görüşürüz.” İki ergen aşıktan farkları yoktu ama onlar iki ergen değildi. “Kolay gelsin o zaman.” Neden şimdi bu evden çıkmadığını anlayamadı. “Sen gelsen her şey kolay olacak güzelim.” Camelia bu lafı duymadı, Elijah içinden söyler gibi kısık bir sesle konuşmuştu. “Teşekkür ederim.” dedi bu defa daha belirgin sesi ile.

Camelia hızlı adımlarla evden çıkarken Elijah arkasından baktı. Bir Camelia'nın gittiği yola bir de elindeki tencereye baktı. Bu evi Alparslan sayesinde bulmuştu. Her ne kadar Alparslan Camelia'ya yakın olmak için buraya taşınmayı düşünse de Elijah'ın buraya gelmesi ve ev bakması işin içine girince ona bu evi önermişti. Elijah ise bunu hiç sorun etmemiş, üstelik çok sevinmişti.

Elijah mutfaktaki çatal bıçak setini açarak yemeği yemeye başladı. Her zaman olduğu gibi mükemmel olmuştu. Çok özlemişti bu lezzeti.

Yemeğini bitirdikten sonra adamların işlerini bitirdiğini fark etti. “Abi, bizim işimiz bitti. Evin temizliği de anlaştığımız şirket bitirdi. Eğer isterseniz yerleşme için birilerini ayarlayabiliriz.” Elijah başını sağa sola sallayarak, “Hayır gerek yok. Ben halledebilirim.” dedi. Bu evin her köşesini kendisi yerleştirmek, her yerinde farklı hayallere dalmak istiyordu. “Tamam, bizim işimiz bitti. Çıkıyoruz.” Elijah başını olumlu anlamda salladı.

Herkes gittiğinde Elijah'ın evi sessizliğe boğulmuştu. Bu sessizliği sevmeyen Elijah, yatak odasına çıkmak için merdivenleri kullandı. Bu odada iki kişi kalacak gibi, hatta Camelia'nın zevkine uygun dizayn edecekti. Her anını Camelia ile yaşayacak gibi hayal etmeliydi.

Yatak odasındaki yatağın yanında bulunan şifonyerin üstüne evlilik fotoğraflarından iki tane koydu. Çerçevelerine zarar vermemek için kendisi getirmişti, bu çerçeveleri bile Camelia seçmişti. Yatağın hemen yanında  bir beşik hayal etti. Pembe takımlar içinde birkaç günlük bir bebek, ağlaması ile uyanan Camelia...
Hayali bile mükemmeldi, yaşandığı anı düşünemiyordu.