MAVİ GÜL(Düzenlenecek)

İYİLİĞİN İÇİN

Herkese selam.

Öncelikle bölüme hoş geldinizzz.
Kısacık bir bilgilendirmemiz var okuyup bölüme geçin hadi xhdkxndj

Beni bilirsiniz, bugüne kadar hiçbir zaman bölümlere oy sınırı getirmemiş biriyim. Kısaca kafama ne zaman eserse o zaman atarım bölümü.

Ama şimdi bakıyorum da bölümün okunması 300 falan oylar da en fazla 30...

Bence bölümü beğenirseniz oylayın dediğim için oldu bunlar hxnsndjsnd (☹️)

Lafı alttan da olsa vurduğuma göre yazım yanlışları varsa kusura bakmayın ve iyi okumalar diyerek gidiyorumm.
...
"Nerede bu kız şimdi?"

"İzmir'de. Babasının yanında."

Kısa bir an ikimizde sessiz kaldık. Fakat en sonunda, "Ne zamandan beri saklıyordun?" diye sordum Eylül'e bakarken.

"Ben..." sustu birden. Gözlerine yalnızca iki saniye bile baksanız görürdünüz ne kadar çok pişman olduğunu aslında.

Ama artık yapamıyordum.

Onu eskisi gibi kolayca affedemiyordum.

"Ama sende haklısın şimdi," dedim tepkisiz bir şekilde ona bakarken. "Benden sakladığınız o kadar şey vardı ki hangisinden bahsettiğimi anlamadın."

"İdil," dedi gözleri dolduğunda ve bunu bana belli etmemek için gözlerini kaçırdığında. "Yapma."

"Neden?" diye sordum ona bakarken. "Siz beni parmağınızda oynatırken ben size dedim mi yapmayın diye." kafamı iki yana salladım. "Dedim. Değil mi? Susun dedim, Adar ölmedi, yaşıyor dedim." Benimde gözlerim dolduğunda güldüm sinir bozukluğuyla. "Ve tam da bu yüzden hepiniz beni yalnız bıraktınız."

"Gitmek zorundaydım. " dedi birden Eylül. "Seni öyle yalnız bıraktım doğru ama başka bir seçeneğim de yoktu ki. "

"Gitmekten başka bir seçeneğin yoktu," dedim onu taklit ederek. "Peki ya neden öğrendikten sonra bana söylemedin?"

Cevap vermesini beklemedim bile. "Çünkü o kızı korumak zorundaydınız."

"Hayır," dedi hemen. "Hiç kimse senden daha değerli olmadı benim için İdil. Her aptallığımda, her saçma tribimde sen yanımda oldun. Unutur muyum bunları sanıyorsun?"

Gözleri dolu bir şekilde gülümsedi bana. Acı çekiyordu benim gibi.

"Tek başıma bir belaya girmeme bir kez bile izin vermedin ya sen, nasıl unutabilirim ben bunları? Ben senin aksine aynı şeyi yapmadım, aptalın tekiyim bunu da biliyorum ama bana izin vermediler İdil. Abimle hayatınız tehlikedeydi ve eğer sen gerçeği o zaman öğrenseydin abimi geri getirmek için her şeyi yapardın. Söyleyemedim bu yüzden. Daha fazla zarar görmeyin diye... "

O an gözlerinin içine baktım ve konuşmaya devam etmeden önce derin bir nefes verdim. "Bak, her şeyi unuturum Eylül,biliyorsun. Aptal biriyim zaten. Ama..." gözümden bir damla yaş akıp gittiğinde elimin tersiyle sildim. Ağlamaktan nefret ediyordum artık.

"Onca zaman Efkan Karahan'ın gerçekte nasıl bir baba olduğunu neden benden sakladın?" Gözlerini kapattı.

Derin bir nefes aldım bende. Ama sakin olmak zordu. Çok zordu. "Ben babalar gününde hep o adama sarıldım ya!"

Bir damla yaş daha aktı gözlerimden o an. "Kızım dedi bana. Sımsıkı sarıldı, kötü hissettiğim zamanlarda içine kapanma, gel benimle konuş dedi. Hep kendi babam yerine koydum ben o adamı."