Magia... | Gavi x Pedri

꒰⁠14꒱

Perspektywa: Pablo Gavira

Przez okno zobaczyłem auto Gonzaleza. Wdech wydech. Kurwa przecież mnie nie zje. Wsiadłem do jego auta.

- Cześć.

- Cześć.

Pedro spojrzał się na mnie, ja skierowałem swój wzrok trochę niżej, by nie łapać z nim kontaktu wzrokowego. Nadal nie ruszyliśmy.

Perspektywa: Pedro Gonzalez

Może Gavi ostatnio nie powiedział mi tego wprost, ale nie trudno było mi się domyślić o co mu chodzi.

- Am... Może zapomnimy o tym co działo się wczoraj?

- Hah... Chętnie.

Położyłem dłoń Gavi'emu na udzie. On spojrzał na moją rękę.

- Ale zanim zamkniemy ten temat...

- Zakochałem się w tobie...

- Domyśliłem się tego. Właśnie to chciałem dokończyć.

Spojrzałem na jego usta. On nie wiedział co się dzieje, a ja miałem plan. Plan by go pocałować. I wiecie co? Zrealizowałem go. Przypomniałem sobie butelkę w którą graliśmy. Tamten pocałunek, a ten z pozoru były takie same. Ale nie dla mnie. Ten był z prawdziwym uczuciem. Uczuciem miłości. Gavi się mocno zarumienił.

- Wiesz... Może porozmawiamy jeszcze po treningu? Xavi nas zabije.

- Racja... Już jedziemy.
_______________________________________

Nie bardzo mi się podoba ten rozdział. Długo się nad nim zastanawiałam. Postaram się jeszcze dzisiaj wstawić drugi rozdział. Mam nadziję, że moje starania pójdą lepiej niż te ostatnie...