Dating Lover [+18]

[35] Coney Island

co złego to nie ja

wiecie co robić #LoverSoe

...

Lexy

Westchnęłam głośno, z udręką.

– Nie chcę wracać do domu – wymamrotałam, bawiąc się naszymi palcami. Splatałam je, rozplątywałam, mierzyłam nasze dłonie i to jak nieidealnie do siebie pasowały.

– Nie pozwalam zostać na noc kobietom przed trzecią randką.

– Bo nigdy jej nie miałeś – odparłam zgryźliwie. – Poza tym... Jakim kobietom? Kogo próbujesz oszukać, Rhode?

Mężczyzna zaśmiał się przeuroczo i ten dźwięk był właśnie tym, którym chciałam słyszeć zawsze. Do końca życia.

– Naprawdę chcę zrobić wszystko tak, jak należy, słońce – zauważył, unosząc dłoń i gładząc nią mojego kucyka.

Tak bardzo tęskniłam za momentami jak ten. Gdy leżymy na kanapie, wtuleni, nie martwiąc się niczym. Świat równie dobrze mógłby się walić i zrzucać na nas kolejne plagi, a ja i tak uśmiechałabym się przeszczęśliwa.

Nie sądziłam, że zakochanie tak wygląda. Że nagle wszystko na nowo nabiera sensu i wydaje się o wiele piękniejsze niż wcześniej.

– Okej, skoro mnie wyrzucasz...

– Wiesz, że nie – odparł od razu, chociaż jedynie żartowałam. Podniósł się, pociągając mnie za sobą do pozycji siedzącej. Ułożył dłoń na moim policzku, gładząc go lekko i ten dotyk momentalnie stał się centrum mojego wszechświata. – A ja wiem, że gdybyś została, nie potrafiłbym się powstrzymać. Mając cię leżącą obok? W tej sukni albo i bez niej? Po tych wszystkich tygodniach tęsknoty?

Westchnął, wpatrując się w moje oczy.

– Kochałbym się z tobą całą noc i potem znów miał wyrzuty sumienia, że do tego dopuściłem jak jakiś napalony nastolatek.

– Rhett. Nigdy nie powinieneś mieć wyrzutów sumienia. Wiem, że byłam wściekła i smutna po naszej nocy, ale nie żałuję niczego. Nigdy nie żałowałam – wyjaśniłam, czując się źle na myśl, że on się tym zadręczał.

– Chcę ci pokazać, jak poważnie o nas myślę, Lexy – odpowiedział, ściskając moją dłoń i kładąc ją sobie na udzie. – Powiedziałaś mi kiedyś... – urwał, zaciskając na moment usta. – Powiedziałaś, że chcesz być traktowana jak ta jedyna. Jak ktoś, kto został wybrany ze względu na swoją bystrość i zabawność – wymienił, na co moje serce na moment się zatrzymało.

Przeszukałam swoje wspomnienia, zastanawiając się, kiedy coś takiego powiedziałam?

– Chcesz faceta, który będzie się starał. Robił najgłupsze, najbardziej badziewne rzeczy – mówił dalej, nadal patrząc mi w oczy. – Kupował kwiaty, zabierał na dobre ciasto, wręczał prezentyi nie oczekiwał przy tym niczego w zamian.

Uchyliłam usta, gdy w końcu to do mnie dotarło.

Powiedziałam to wszystko, gdy byłam pijana. Gdy upiłam się na weselu Maggie po całej tej historii z Harrym. Gdy Rhett odwiózł mnie do domu.

Wstrzymałam oddech, mając wrażenie, że zrobiło mi się duszniej. Niemożliwe, aby pamiętał takie bzdury.

– Ja chcę być tym facetem – dodał, unosząc moją dłoń do swoich ust i całując ją lekko. – Ja jestem i zawszę będę tym właśnie facetem, Lexy.

Te dwa słowa same cisnęły mi się na usta. Nie chciałam jednak go nimi przytłaczać, nadużywać ich. Zwłaszcza, że wciąż sama ich nie usłyszałam.