Siz: Ben sormadan bana hesap verdin.
Siz: Bana aşıksın diyebilir miyiz?
Otobüs: Seni sevdim aslında.
Otobüs: Ama bacım olarak diyebilir miyiz?
Siz: Bacı mı?
Siz: Hayatımda duyduğum en ağır küfürdü biliyor musun?
Mesajı yazıp kitabımı kucağıma yerleş...
Tuğçe dün bizden gizli çikolata yemişti. Paketin yarısındayken Emir yakalamıştı. Rehbere girip aradım ama açmadı. Olabilir. Tekrar denedim. Yine açmadı. Şimdi endişelenmeye başlamıştım.
Siz: Aradım, açmıyor.
Emir: Ben de arıyorum, açmıyor.
Ayaz: Birinizde annesinin numarası vardı. Onu arayalım.
Feyza: Bende. Feyza: Arıyorum.
Feyza yazana kadar kimseden ses çıkmadı. İki dakika sonra dönüş yaptı ama bana iki bin dakika gibi gelmişti. Çünkü alerjisi ilerlediğinde ne kadar vahim bir duruma girdiğine hepimiz yakından şahit olmuştuk.
Feyza: Hastanedeymiş. Feyza: Acile kaldırmışlar ama durumu iyiymiş.
Emir: Hangi hastane?
Feyza: Beykent.
Emir: Tamam. Emir: Siz durun, ben giderim. Emir: Yakınım zaten.
Emir'in tek başına aşiret ailesinin yanına gidebilme cesaretine hayran kaldığını söylemezsem olmaz. Herkes susarken Emir'den yarım saat sonra bir fotoğraf geldi.
Emir:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emir: Turp gibi, hâlâ laf atıyor. Merak edenlere duyrulur.
Feyza: Niye maske takmış, konudan bağımsız?
Tuğçe: Ondan korunmak için.
Emir: Kokuma aşık olur diye.
Tuğçe: Bak bunu söylemeyecektim ama ısrar ettin.
Yan yanalar ve klavye delikanlılığı yapmakta üstlerine yok.
Emir: Neymiş?
Tuğçe: Vazgeçtim, söylemeyeceğim.
Ayaz, ne olduğunu anlamış gibi araya girdiğinde hepimiz köfteyi çakmıştık.
Ayaz: Tuğçe sen nasılsın şimdi?
Tuğçe: Emir yanıma telaşla geldiğinde daha iyi hissettim.
Ayazcığım, karşındaki Tuğçe ise hiçbir şeyi geciktiremezsin.
