Kusursuz Tanışma - Yarı texting

9. BÖLÜM

Melodi cevap vermesini beklerken heyecanlanmıştı. Böyle hissettiği içinse kendine kızıyordu. Sakince "Orada mısın?" diye sordu.

"Buradayım, sadece bilgisayardan sesimin tonunu değiştirmekle meşguldüm."

Ses orta kalınlıkta ve kendi sesine en yakın tondan seçilmişti. Melodi sesi alamıyordu, daha önce tanıdığı bir ses değildi. Tonlar yakın olsa da hiçbir tahmini yoktu. Anlamak da çok güçtü. Bay Bilinmez, bunu bilerek yapmıştı. Şimdilik tanınmak istemiyordu. İçinde tuhaf bir korku vardı. Onun adı da reddedilme korkusuydu.

"Kendi sesinle konuşmadığına göre seninle daha önceden konuşmuş olmalıyız."

"Çok zekisin sevgilim ama bilmelisin ki, belki konuştuk belki henüz karşılaşmadık." Sevgilim lafının üzerine öyle bir basmıştı ki o ara sesin tonu bile değişmişti.

"Sen de biraz pisliksin. Benimle oynuyorsun oyna. Hatta devam et. Ama son oyunu ben oynayacağım."

"Hımm, ne yapacaksın mesela?"

"Neden söyleyeyim?"

"Söylersen önceden bir önlem alırım, zira bugünkü sergilediğin performans takdire şayandı. Allah seni yarattıktan sonra şeytan kesinlikle, bu dünyada kendisine gerek kalmadığını anlamıştır. 'Onu yaratacaktın madem, neden beni yarattın?' diyerek bir kez daha isyan etmiştir."

"Çok komik(!)" Melodi bunu derken gözlerini bayarak konuşmuştu.

"Kafan dağıldı mı biraz?" Bay Bilinmez bunu derken sesi şefkat doluydu. Bu yabancılaştırılmış sesten bile anlaşılmıştı.

"Eh işte..." Melodi derin bir nefes alıp verdi.

"Teyzenden bir haber var mı?"

"Hayret bunu nasıl bilmiyorsun?"

"Aslında şu an durumunun iyiye gittiğini biliyorum. İki gün sonra bir sorun çıkmazsa çıkabilirlermiş."

"Yuh! Annem bile bu kadarını söylemedi. Harbi takıntılı bir manyaksın sen." Melodi bunu dedikten sonra güçlü bir kahkaha atıp devam etti. "Ve ben de tam bir alığım hâlâ seninle konuşmaya devam ediyorum."

Bay Bilinmez konuşmayarak sessiz kalınca Melodi tekrar konuşmaya başladı.

"Orada mısın?"

"Kahkahanı bıraktığın yerde kaldım Mel... oradan çıkamıyorum. Zaten beni sana çeken en etkileyici bağ, gülüşünle sabitlenmiş kalbime."

Sessiz kalma sırası şu an Melodi'deydi. Öyle içten Mel... demişti ki Melodi de şu an oradan çıkamıyordu.

"Nerede yaşıyorsun?" Melodi gelişi güzel ortaya bir laf attı. Kaldığı yerden çıkmak zorundaydı.

"Evde."

"Biz de zaten cami avlusunda yaşıyoruz(!) Espri mi şimdi bu?" Sesi alay doluydu.

"Şimdilik Nişantaşı'nda bir yerde. Ama ileride..." Sessiz kaldı. Melodi ise tamamlaması için sakince sordu.

"Evet ileride?"

"Birlikte yaşayabileceğimiz daha büyük bir evimiz var. Orada yaşayacağız." Bay Bilinmez, bunu biraz zorlanarak söylemişti. Melodi ne der henüz kestiremiyordu.

"Ağır yürü molla desinler der babam. Bu konuşmalar buradan daha ileriye gitmeyecek. Şimdilik seni canımın sıkıntısı geçsin diye kullanıyorum."

Bay Bilinmez onun bu kabalığına bozulmuştu. Çok da alışık olduğu bir şey değildi. Sakin bir tonda "Bence şimdilik telefonu kapa ki, fazla kullanmış olma!" dedi ve sorgusuzca telefonu onun yüzüne kapadı.