17. Mektup

6 2 0
                                    

"Bugün geçmişimi temizledim. Namus öyle değil, böyle temizlenir.

Onların kanları elime değdikten sonra asla vicdan azabı çekmedim. Sanki uzun zamandır nefes almamışımda şimdi alabilmişim gibi oldu.

Hani bir müzikte önce melodi, sonra da sözleri gelir ya. Şuan benim müziğimin sözleri çalmaya başladı.

Derin bir nefes aldım, omuzumda ki yükler kalktı, hayata küsen küçüklüğüm barış ilan etti, her şey yerine oturdu...

Bu sefer kaçtım. Kurtuldum. Başka bir ülkeye kaçacağım. Nasıl mı? Şuan penceremden sızan güneşin ışığı bana yardım edecek. O bana yol gösterecek...

Normalde onları öldürmeden kaçacaktım ama sanki bir şeyi unutmuşum gibi bir his vardı. En sonunda dayanamadım ve ellerimi onların kanına buladım. Şimdi gideceğim ama eksik hissetmiyorum.

Fark ettim ki benim eksikliğim yarımlığımmış. Çocukluğum benimle barış ilan edince bütünlendim sanki...

Benim eksikliğim çocukluğummuş..."

İntiharın MektuplarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin