"Yıllar boyunca eksik bir çocukluk ile yaşadım, çünkü çaldınız, sonra da ölümüne sebep oldunuz...
Evet anne, baba. Bu mektupta anlatmak istediğimse, eksik kalan yanım, çocukluğumdu. Tabii siz bunu yine okumayıp, yaktınız.
O mektupları her yaktığınızda, benimde ciğerimi yaktınız...
Çocukluğumla beraber bende öldüm. Duygularım öldü, yaşama sebebim öldü, amaçlarım öldü, kalbim öldü, gözlerimde ki yıldızlar öldü...
Kelebek olmak istedim. Sadece kelebek olmak istedim... Gökyüzüne yakın, bulutlara yakın, yıldızlara yakın, aya yakın, doğaya, çiçeklere yakın ve sadece bir günlük ömrü olan o kelebek olmak istedim...
Çünkü dünya sadece uzaktan güzeldi, dünya tanıyınca hiç güzel değildi...
Yıldızda olmak isterdim. O dünyadan uzak yaşardı, evreni izlerdi ve zamanı gelince ölürdü.
Bu dünya da yaşamak istemiyordum.
Sevgiyi kirletecek kadar uzun süre bu dünyada yaşamak istemiyordum.
Masum çocuklukları kirletecek kadar uzun süre bu dünyada yaşamak istemiyordum.
Beni kötüleştirecek kadar uzun süre bu dünyada yaşamak istemiyordum.
Kalpsizleşecek kadar uzun süre bu dünyada yaşamak istemiyordum.
Bu güzel şeyleri dünyada kirletecek kadar uzun süre yaşamak istemiyordum.
Bu güzel şeyleri dünyada öldürecek kadar uzun süre yaşamak istemiyordum.
Kısa ve temiz bir yaşam istiyordum... "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntiharın Mektupları
Short Storyİlk bölümde anlattığım eksik kalan duygular 22. Bölüme kadar betimleme ile anlatılıyor. Kurgu tamamen bana aittir,her ayrıntısı ile de hayal ürününden ibarettir. Gerçeklik ile hiç bir algısı yoktur. İyi okumalar dilerim!🍃
