(Unicode)
"အား နာတယ် ဦးထက်..အား.."
"ခဏပဲနော် baby ကိုယ်ဆေးရုံကားလည်းခေါ်ထားပြီးပြီ တော်သေးတယ် ဒီကမ်းခြေမှာ ဆေးရုံရှိလို့ ကိုယ်တို့ ကံကောင်းသွားတယ် ..."
"အား..."
K ဆီးစပ်တွေပါ ကိုက်ပြီး တစစ်စစ်နာကာ ဒူးပင်ခွေချင်နေပြီ...
"အား...ဗိုက်နာတယ်...ဗိုက်နာတယ်လို့..."
K အနီးနားက မိုးထက်ရဲ့ လက်ကို ဆွဲကိုက်ပစ်သည်။
"အ့...ကလေး...ရတယ် ရတယ် ကိုက်...ကလေး အနာသက်သာရင် ကိုက်သာကိုက်..."
"အား...နာတယ်...."
"K .."
" Baby."
"လာပြီလား Kကိုကြည့်ပေးဦး...."
"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မွေးရက်က နောက်လထဲ မဟုတ်ဘူးလား..."
"မသိဘူး အိပ်နေရင်းနဲ့ ဗိုက်ထိုးအောင့်ပြီး ဆီးစပ်တွေပါ အောင့်တာ ခါးလည်း တစ်စစ်စစ်နဲ့ ကိုက်နေတယ်...အား သေတော့မယ်ထင်တယ်...."
ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ သီးနေတဲ့ Kကိုကြည့်ပြီး မိုးမာန်ပိုင်နဲ့ မိုးထက်ပိုင်လည်း ခြေမကိုင် လက်မကိုင်နဲ့ အယောင်ယောင် အမှားမှား....
"ဆေးရုံကားလာပြီ Kကို ပွေ့ခေါ်သွားတော့..."
အာကာဟိန်းနှင့် Zမင်းတို့ စည်သူတို့ပါ အားလုံးနှိုးလာပြီး တစ်အုပ်စုလုံး ဆေးရုံသို့ အမြန်ဆုံး အရှိန်နဲ့ မောင်းခဲ့ကျသည်။
ခန့်ထည်ဝါက တစ်ခါ အတွေ့ကြုံရှိသည်မို့ K. လက်ကို ကိုင်ကာ....
"K ..K ကျွန်တော့်ကိုကြည့် အသက်မှန်မှန်ရှူ ဟုတ်ပြီ...အသက်မှန်မှန်ရှူ ...စိတ်ထဲကနေ ငါ့ကလေးကို ငါရအောင် မွေးမယ်ဆိုပြီး အားတင်းထား သတိမမေ့သွားစေနဲ့....အသက်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းရှူ ပြီးရင် ပြန်ရှူထုတ်...ဟုတ်ပြီ အဲ အတိုင်းလေး..."
K ခန့်ထည်ဝါစကားကို နားထောင်ပြီး အသက်ကို ပုံမှန် ရှူသွင်း ရှူထုပ် လိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ် ငါ့သားလေးတွေ...ငါ့သားလေး ၂ယောက် လူ့လောကကို ရောက်လာတော့မယ် ငါအားလျော့လို့မဖြစ်ဘူး..ငါနာကျင်လွန်းလို့ သေသွားရင်တောင် ငါ့သားလေးတွေကို ရအောင် မွေးမယ်.."
