Konoha Lisesi (AKLIMDA)

Hayal Kırıklığı

   "Şimdi izin verirseniz arkadaşlar ben biraz dinlenmek istiyorum. Hem Naruto'da üstüne daha.... Erkeksi.. değil... Iıı... normal bir şeyler giyersin." dedi Urano.

"Yani aynı desen daha az pembe," dedi Ino.

"Aslında değiştirmesine gerek yok. Her zamanki hali," dedi Sai ve hepimiz güldük. Sai ve Ino önden diğerleri de peşinden, Naruto'da söylenerek arkalarından çıktı. Odada sadece ben, Sasuke, Gaara ve Urano kalmıştık.

" Sasuke, Sakura bu akşam sen de kalsın. Onu yarın olduğu gibi geri getireceğine inanıyorum," dedi Urano ellerine bakarak. Bu çok utanç verici, diye düşündüm. Sasuke'de söylediğini anlamış duruyordu.

" Kısacası kuzenimi yarın bir hastane odasında görmek istemiyorum. Biliyorsun akşam vakti dışarısı pek de tekin olmuyor. Onu koruyacağına güvenim tam," dedi. Olayı sınırdan döndürmüştü. Galiba o da dediği şeyin farkına varmıştı. Boşu boşuna gerildiğim için derin bir nefes aldım (Yazar:Ama hepiniz oradaki konuşmayı anlamışsınızdır (^_-).. )

"Tabiki, o benim kız arkadaşım. Kimse ona zarar veremez," dedi Sasuke. Ah, Sasuke-kun....

"Siz gidin. Ben bu gece burada kalıyorum," dedi Gaara.

"Gerek yok. Seni burada isteyen de yok. Hadi naş canım," diye Urano posta koydu. Hiç akıllanmayacak bu kız. Düz devam.

''Yanıda bir refakatçi olmalı ve o da ne yazık ki ben olucam,sanırım'' dedi Gaara can sıkıntısıyla.

"Hop dedik aslanım. Senin kalmana gerek yok," dedi Urano, Gaara'ya ters ters bakarken.

"Urano sana emanet-" derken Urano Sasuke'nin lafını böldü.

" Seni kurbanlık koyun gibi yatırır beyzbol sopasıyla kıyma kıvamına getirene kadar pataklarım," dedi Urano hışımla. Ne diyeceğini anlamış olmalıydı.

"Biz gidelim. Görüşürüz kuzen! Hoşçakal Gaara," dedim ve Sasuke'yi sürükleyerek odadan çıktım.

"Onu sinirlendirmeyi çok iyi biliyorsun," dedim.

"Ne dedim ki ben şimdi," dedi Sasuke ve hastaneden çıktık.

                                ~Sasuke'nin Evinde~

Koltuğa yığılmış oturuyordum. Sasuke-kun ile beraber televizyon izliyorduk. Sasuke'nin omzuna başımı koydum. Hiçbir tepki vermedi. Neredeyse uyuya kalıyordum.

"Senin benden habersiz taşındığını düşündüm." diyen Sasuke'nin sesini duydum ve uyumaktan vazgeçip başımı kaldırdım. Gözlerinin içine baktım.

"Sence ben bunu yapabilecek kadar güçlü müyüm? Ben bunu sana asla yapp-m-mam, ya-yapamam Sasuke-kun asla" dedim. İstemeden gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Yan komşunuz senin bir çocukla evi boşalttığınızı söylemişti. O çocuğun senin erkek arkadaşın olduğunu da tabii," dedi. Demek ki o yüzden bana bu kadar kırgındı,.

"Asla, senden başka asla başka biriyle görüşmem Sasuke. Biz çıkıyoruz. Bu yüzden senden başkasını asla sevemem zaten. Sen benim ilk gerçek aşkımsın. Ve inan bana bu değişmeyecek. Söz veriyorum," dedim gözlerimdeki yaşlara engel olamazken. Sasuke de öyle.

"Sakura," dedi beni sımsıkı kucaklarken. Sanki sonsuza kadar öyle kalabilirdik. Onu gerçekten çok seviyordum. Ve bunun karşılıklı olduğunu bilmek size öyle bir mutluluk veriyor ki. Şu an ona ne diyeceğime karar veremedim, sadece sarılmaya devam ettim. Taa ki onun sıcak kollarında uyuya kalana kadar.

                               Urano'nun Ağzından :

Kızıl kafayla yalnız kalmış, bırakılmıştım. Ihhh!! Sasuke gıcığı, bay asık surat, ve canim kuzenim beni bu ürkütücü çocukla yalnız bırakmıştı. Nedense hiç konuşmuyordu. Bu çocuk Suratsız'dan bile beterdi. Ben de pes edip uyumaya karar verdim. Acaba şimdi çifte kumrular ne yapıyordu.

Sasuke'nin Ağzından :

Bir insan uyurken bu kadar... ne bileyim bu durumda hiçbir sözcük yeterli kalmıyordu. Ana tıpkı bir melek gibiydi. Ona sabaha kadar böyle bakabilirdim. Sakura'ya bakmak bile içimi ısıtıyordu.

"Hmm,... Sasuke-kun, sen uyumicak mısın?"

"Seninle uyumamı iarer misin?Hadi gel, benim yatağımda uyuyalım" dedim. Yüzü kızardı.

"Sadece uyuyicaz. Merak etme benim de önceliklerim var," dedim.

Elimi tuttu ve onu odama götürdüm. Yatağın içinde kıvrıldık. Bana sarıldı, bende onu kollarımın arasına aldım.

"İyi geceler Sasuke-kun," dedi.

"İyi geceler Sakura," dedim. Ve uykunun kollarına kendimi bırakıverdim.

Urano'nun Ağzından :

                              ~~~❄Geçmişe Dönüş❄~~~

Sakin olmak. Tek yapman gereken bu, sakin olmak. Fakat bunu pek beceremiyordum, sakin kalmak bana göre değildi.

"Sende fark ettin değil mi Urano," dedi Sakura. Marketten çıktığımızdan beri birilerinin bizi takip ettiğini hissediyordum. Ve şimdi Sakura bunu doğrulamıştı. Birileri bizi takip ediyordu.

"Merak etme birazdan onları atlatırız," dedim. Adımlarımızı hızlandırdık. Ama adam inatla bizi takip etmeye devam ediyordu. Neden bizi takip ediyordu ki.. Acaba bizi takip eden adam bir hırsız olabilir miydi ya da bir sapık, bir seri katil de olabilirdi. Gece vaktinde genç kızları yakalayıp onları öldürdükten sonra oyuncak bebek gibi giydiren bir seri katil ya da daha kötüsü...Aslında bu üç seçeneğe de ne kadar ihtimal versem de bana anlamsız geliyordu. Bir sapık ya da seri katil olsaydı bizi teker teker avlaması gerekmez miydi? Hırsız olma ihtimali de saçmaydı.Çünkü elimizde dondurma, cips ve İcetea'den başka bir şey yoktu. Yürümeye devam ettik. Ve birden adam gözden kayboldu.

'' Sonunda...Onu atlattık sonunda. Hem eve de geldik, hemen köşeyi dönünce. Ama niye hala huzursuz hissediyorum.Sanki-''

''O sanki daha yakınımızdaymış gibi dimi. O kimdi acaba,'' dedim. Eğer Sakura'yı tanıyorsam ne kadar güçlü sezgileri olduğunu da bilirdim. Koluma girdi. Evin içine girene kadar rahat yoktu ikimize bu akşam. Neden korkuyordum peki. Neden Sakura gibi korkmuyormuş gibi gözükemiyordum. Ama ikimizin de neden korktuğunu biliyordum. Biz o adamın kendisinden değil, birimize zarar vermesinden korkmuştuk. Fakat şimdi adam ortalıkta yoktu. Nereye kaybolmuştu acaba.

''Bizi izlemek için verdiği o kadar çabadan vazgeçmesi bana ne kadar tuhaf gelse de bunu şimdi düşünmeyelim. Sasuke-kun'u o kadar özledim ki anlatamam. Eve gidince hemen onu arıyıcam.'' Dedi Sakura. Haklıydı da, son kısım hariç. Sevgilisiyle konuşmasını elbette dinlemeye niyetim yoktu. Acaba bizimkiler ne yapıyordu?

Tam sokağı dönecekken Sakura'nın kolumdan arkaya doğru çekildiğini hissettim. Tam ona dönecekken kafama aldığım bir darbe ile bayılmak üzereyken son duyduğum yere düşen demir sopanın sesi ve boğuk bir çığlıktı. Sonrasında da kendimden geçtim...

                           ~~~❄Geçmişten Çıkış❄ ~~~

Geri Döndüüüüüm.Üzgünüm bölüm sıkıntısı yaşattım size. ÇOOOOOOKKKK ÖZÜÜRRR DDİİİLLEEEERRİMM. Bi internet sıkıntım vardı. O yüzden bu bölüm ibrazcık gecikti.Ama umarım bu bölümü beğenmişsinizdir ben çok beğendim.İyi Okumalar!!!!