You're Mine.

22:Holy Shit!

Merabalar
Keyifli okumalar
*******************************

Sabahın erken saatleri. Güneş daha yeni doğuyordu,pembemsi ilk ışıkları yer yüzünü daha yeni aydınlatıyorken,Blaise uyanıktı. Gece pek uyuduğu söylenemezdi. Dün akşam gitmemişti,eh,yatakta bir tane olduğundan ve koltuk benzeri bir şey olmadığından aynı yatakta yatmaları gerekmişti. Tabi,Ron inat ederek sabaha kadar uyanık olacağını söylemiş,ancak saat iki civarları daha fazla dayanamarak ve Blaise'in uyudğunu düşünerek yanına yatmıştı.

Blaise uyumamıştı. Ne kadar dayanabileciğini merak etmişti. Uyuduğu en huzurlu saatlerini de uyumuştu Blaise. Omegadan gelen güzel koku hem sinirlerini yatıştırmış,kendisininkine göre kısa kalan vücuduna sarılmak iyi hissettirmişti. En son ne zaman böyle rahat uyuduğunu hatırlamıyordu.

Bakışlarını pencereden çekerek,hala uyuyan kızıla çevirdi. Son derece huzurlu ve rahat görünüyordu. Kızıl saçları yüzünün bir yarısını örtüyor,dudakları bükülüyordu. Sanırım rüyasında iyi şeyler görüyor olmalıydı.

"Seninle ne yapacağım ben?" Battaniye ile üstünü sıkıca örterek alnını öptü,sabahın soğuğu insanı üsütecek cinstendi. "Onu bizimle götürelim." Kaşlarını hafifçe çattı Blaise "Neden?" "Bu güzelliğini bizden başka kimse görmesin. Sadece biz görelim."

Blaise dudaklarını yaladı,fena fikir değildi aslında. Bencillik yapmayı sevmezdi,ama bu bencilliğe girmezdi belki de.

"Yüzümde bir şey mi var?" Gözlerini ovarak konuştu Ron. Yerini yadırgadığı için hep erken uyanıyordu iki gündür. Blaise karşısındaki görüntü ve az önceki soru ile gülümsedi "Yüzünde güzellik asılı kalmış." Ron bir anlık duraksadı,bunu beklemiyordu.

"Tamam beklemiyordum." Blaise kıkırdayarak yüzüne dökülen saçlarını çekti "Günaydın." Ron kızaran yanaklarına rağmen gülümsemeye çalıştı "Günaydın."

"Konuşalım mı?" Ron kaşlarını çattı "Neden?" Blaise dudaklarını yaladı "Burada kalmanı istemiyorum." Ron merakla "Neden?" diye sordu bu sefer. Blaise "Burası açık hedef olduğun bir yer,her an alfa saldırısına uğrayabilirsin." derken,Ron  çoktan dolabına yürüyerek kendisi için kıyafet çıkarmıştı.

"Kendimi koruyabilirim." Blaise "Seni saraya götürmek istiyorum." diye itiraf etti,dünden beridir düşünüyordu. "Daha bana alışmadın,kabul etmedin biliyorum. Söz bana alışmadan sana dokunmayacağım. Ama lütfen benimle gel." diyerek ısrar etti. Ron'un kendini koruyamadığına inanıyordu içten içe.