SEVDANIN GÜZELLİĞİ

25. "Abimin düğünü"

Oy vermeyi unutmayın lütfen❤️

_______________________________________

✨

Yarın abimlerin düğünü olacaktı. Ben de yardım için önceden annemlere gelmiştim. Gece, baba evimdeki odamda kalacaktım. Annem kalmamı istemişdi. O yüzden Cihanı bir takım yöntemlerle ikna etmek zorunda kalmıştım. Bensiz yatamazmış, gözüne uyku girmezmiş, bensiz oda bomboşmuş. Bahane üretiyordu beni vazgeçirmek için. Ama ikna etmiştim. Kocan hanımcı olunca her şey kolay oluyordu.

Düğün telaşından evi bir birine katmıştık. Feride'nin çehizleri gelmişti. Büyük eşyaları halletmişlerdi ama küçük eşyalar abimin odasında, salonda, hatta mutfakta bile vardı. Her şeyi yerine yerleştirmek gerekiyordu ve bu zamanımızı fazlasıyla alıyordu.

Mutfakta akşam yemeği için ocakta çorba yapıyordum. Ablamda çehizlik mutfak eşyalarını yerleştiriyordu. Ben de yardım ediyordum ama annem yemek yapmak lazım diyince bu işe beni sokmuştular.

Çehizlik tencere kapağı ablamın elinden kayınca havada yakaladı "Ay bir bitmedi şu iş. vAllahi ben bittim şu çehiz bitmedi." diye yükseldi panikten. Kapak camdan yapılmıştı, düşerse kırılırdı diye panik yapmıştı. Kıkırtıma engel olmayınca tip bir bakışla bana baktı. Dudaklarımı bir birine bastırıp gülmemeye çalıştım. "Komik mi?" dedi ablam sahte sinirle.

"Yok abla, hiç olur mu."

"Gülüyorsun Sevda, görüyorum. Zaten sabahtan beridir şunlarla uğraşıyoruz. Yoruldum yeminle."

"Geç biraz dinlen, yoruldun."

"Yok, bir iki şey kaldı. Zaten yemek yiyeceğiz. O zaman dinlenirim."

Ocaktaki mercimek çorbasını son kez karıştırarak altını söndürdüm. Yemek hazırdı. Sofrayı kurmak kalıyordu. Annem mutfağa girdi, sandalyeyi çektip oturdu.

"Ayy bacaklarım koptu." elleriyle uzatmış olduğu bacaklarını ovaladı.

"Bitmedi mi temizlik anne. Kaç kere yapacaksın aynı şeyleri." dedim.

"Yok yavrum, bitti sayılır. Hem yarın o kadar adam gelecek. Milletin ağzına sakız mı olalım. Her yerde gözleri var onların."

"Sofrayı kuralım mı peki?"

"Olur kuzum olur. Asiye, sen ekmekleri doğra. Sevda, sen de babanları çağır kızım. Abinin odasındalar dolapla uğraşıyorlar deminden beridir."

Kafamla onayladıktan sonra abimin odasına doğru gittim. Açık kapıdan içeri bakınca oda biraz dağınık görünüyordu. Eşyaların yerlerini değişiyorlardı. Büyük aynalı dolabın bir tarafını abim, bir tarafını babam yakalamış duvara yaslıyorlardı.

"Ne güzel olmuş burası." İkisi de konuşmamla bana döndü.

"Daha hepsini yerleştiremedik. Ama az kaldı." dedi abim.

"İşiniz bitmedi mi? Sofra kuracaktım da. Annem gelsinler dedi."

"Tamam kızım sen git. Biz de arkandan geliriz."

Odadan çıkıp mutfağa doğru gittim. Kapıdan içeri girer girmez yemek kokusu burnuma değince öğürmeye başladım. Avucumla hemen ağzımı kapatınca ablam ve annem bana baktı.