SEVDANIN GÜZELLİĞİ

22. "Kız İsteme"

Lütfen oy vermeyi unutmayalım❤️

                               ☺️

Sabah erkenden uyanıp kahvaltımızı ettik. Ev işlerinde biraz yardım edip odama geldim. Cihan istemenin akşama yakın olduğunu ve kendisinin işeten sonra geleceğini söylemişti. Ben de şuan odamda süsleniyordum. Cihan beni annemlere götürecekti.

Diz altı, beyaz, rahat elbiselerimden birini giyindim. Saçlarımı güzelce tarayıp beyaz yazmamı örttüm. Yazma takmak zorunda değildim ama ben çok seviyordum ve kendime yakıştırıyordum.

Her şeyi halettikten sonra salonda beni bekleyen Cihanın yanına indim. Ayşe nineyle oturmuş sohbet ediyordu. İçeri girmemle ikiside bana bakıp gülümsediler.

Ayşe nine "gelin hanım pek güzel olmuşsun, maşAllah maşAllah" dedi. İçinden kısa bir şey okuyup yüzüme hafifce üfledi. Beni sevindirdiği için en güzel gülümsememi gönderdim kendisine. "Nazar deymesin."

"Teşekkür ederim Ayşe nine." demeyi de ihmal etmedim tabi.

"Hazırsan çıkalım. Seni bırakayım sonra babamın yanına geçeceğim." dedi benim yakışıklı kocam.

"Evet hazırım, çıkalım."

Ayşe nine arkamızdan "Annenlere selam söyle. Tebriklerimi de ilet. Hep mutlu olsunlar dedi dersin." diye seslendi. Onu onayladıktan sonra dış kapıya ilerledik.

Cihan yalnız olma fırsatından dolayı yandan kulağıma doğru eğilerek fısıltıyla "ne güzel olmuşsun sen öyle kız" dedi, omuzunu omuzuma vurmayı da ihmal etmedi. İki arada bir derede bunu da yaptı ya diyecek söz bulamıyordum kendisine. Pişmiş kelle gibi hemen sırıtmaya başlıyınca o da isdeğine nayil olmuş gibi çapkınca sırıtmaya başladı.

°°°

Annemlerdeyim. Evlendikten sonra ilk kez gelmiştim. Çok garip hiss ediyordum kendimi. Herkesi çok özlemiştim. Herkesle teker teker sarılıp görüşmüştüm. Cihan da görüştükten sonra işe gitmişti. Şimdi de öğlen yemeyi yiyecektik. Sonra da anca toparlanırdık gitmek için zaten.

Ablam "Yüzün parlıyor. Evlilik yaramış belli." dedi. Annem de bana yandan yandan bakarken "evet, güzel gidiyor. Her şey yolunda." dedim gülümseyerek.

Annem bu cevabıma sevinirken "iyi iyi nazar deymesin." dedi sonra ablama bir bakış atıp "e abini de evlendiriyoruz bir tek Asiye ablan kaldı." dedi. Daha çok ablama laf gönderiyordu.

Ablam 'ya sabır' temalı bakışlarını atarken "annecim istersen Cihan'ın teyzesi oğluna, Bekir'e yani, şey ede biliriz" ablama baktım "yani isterse tabii." dedim. Ablam Bekir ismini duyunca lafımı bile bitirmeme müsaade etmeden "ne Bekir'i ya, istemez. Şey falan etmeyin." dedi ama telaşı gözümüzden kaçmadı tabii. Bir ara ablamı yoklamam lazımdı.

°°°

Akşam oldu. Kız istemeye gitmek için evden çıkma vaktiydi ama herkes bir birine o kadar karışmıştı ki ben salonun bir köşesinden evdekilere bakarken donup kalmıştım. Acaba Cihan'lar da böyle telaşa girmişlermi diye düşünmeden edemedim. Kız tarafın heyecanı başka erkek tarafın heyecanı başkaymış. Ama her iki tarafın da heyecanın neticesi aynıydı.

Babam 'hadi artık geç kalıyoruz' diye bizi telaşlandırıyor, annem onu aldınız mı, bunu aldınız mı diye ablamı darlarken ablam yazmasını bir şekil bağlamaya çalışıyordu. Abim hem titriyor hem titremesini bastırmak için kendisini sıkıyordu. Heyecandan sürekli üstündeki siyah takımıyla oynuyordu. Benim kocam da kapının yanında durmuş bizi bekliyordu. Ha bir de yanında Bekir vardı.