Chapter 18 သက်သတ်လွတ်စားရမယ် (၂)/သက္သတ္လြတ္စားရမယ္ (၂)

474 77 0
                                    

"အရှင့်သား အဆာပြေစားဖို့ မုန့်ယူချင်ပါသလား။"

ဖူရှီက အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်ပြီးနောက် မေးမြန်းလိုက်သည်။ ချန်ကျစ်ချီးက သူ့ခြေထောက်အောက်မှ စောင်ကိုဆွဲယူကာ ကိုယ်တစ်ပိုင်းလုံအောင် ဖုံးအုပ်လိုက်ပြီးမှ ဖူရှီအား ဝင်လာရန် အသံပြန်ပေးလိုက်သည်။ ဇီချန်နန်းဆောင်မှ ပြဿနာကြောင့် အချိန်အတော်ကို ကုန်သွားခဲ့သဖြင့် ချန်ကျစ်ချီးမှာ ညစာလွတ်သွားခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အနေနှင့် လုပ်နိုင်သည်က သရေစာများစားကာ ဆာလောင်မှုအား ဖြေဖျောက်ခြင်းပင်။

ဖူရှီက အခုလေးတင်မှ ပေါင်းအိုးထဲက ထွက်လာခဲ့သော ပူ‌ပူနွေးနွေးနှင့် မုန့်ပေါင်းများကို သယ်လာခဲ့သည်။ မုန့်ပေါင်းများအပေါ်တွင် သကြားဝါများကို ဖြူးထားပြီး ကြည့်ရုံနှင့်ပင် တကယ်ကို အရသာရှိလိမ့်မည်ဟု ထင်ရလေသည်။ ဖူရှီက သူ့ကို အားပေးလိုက်သည်။

"အရှင့်သား အခုကစပြီးတော့ ရက်တချို့ကြာတဲ့အထိ သက်သတ်လွတ်ဟင်းပဲ စားရပါမယ်တဲ့။ ကျေးဇူးပြုပြီး သည်းခံပေးပါ။"

နွေလယ်အခမ်းအနားက နီးကပ်လာပြီဖြစ်ကာ ပွဲနေ့ရောက်သည်အထိ ခုနစ်ရက်ခန့်သာ လိုတော့သည်။ ဤအခမ်းအနားက တော်ဝင်မိသားစုများ အစဉ်အဆက် ကိုးကွယ်ခဲ့ကြသော နတ်ဘုရားအား ပူဇော်ရန်ဖြစ်ကာ အခမ်းအနားကျင်းပခါနီး ရက်များအတွင်း၌ ပြင်ဆင်သည့်အနေဖြင့် မင်းသားများအားလုံး သက်သတ်လွတ်သာ စားရမည်ဖြစ်ကာ အမွေးနံ့သာများ ထုံသင်းနေသည်အထိ တစ်ကိုယ်လုံးကို သန့်စင်ထားရမည်ဖြစ်သည်။

ဖူရှီက သူ၏အရှင့်သားအား အနည်းငယ်နှစ်သိမ့်ရန် တွေးထားခဲ့သော်လည်း မုန့်ပေါင်းများကို အားပါးတရစားနေသော ချန်ကျစ်ချီး၏ မျက်နှာကိုကြည့်ကာ ပြောရန်မလိုလောက်ဟု ယူဆလိုက်သဖြင့် နှုတ်ဆိတ်နေလိုက်သည်။ ချန်ကျစ်ချီးက ဖူရှီအား ပြန်သွားရန် လက်ဟန်ပြလိုက်ပြီး အခန်းအတွင်း၌ လူပိုမရှိတော့မှ အုပ်ထားသောစောင်ကို ဖယ်လိုက်ကာ မုန့်ပေါင်းပန်းကန်ကို အိပ်ရာပေါ်တွင် တင်လိုက်သည်။ သူက ကိုယ်တိုင်လည်း အားပါးတရစားကာ ကြက်(ငှက်)ပေါက်စကိုလည်း မမေ့မလျော့ ကျွေးလိုက်သေးသည်။

မက်မွန်သီးလေးWo Geschichten leben. Entdecke jetzt