Lafımı dudakları kesmişti. Hızlı avını avlamak isteyen bir avcı misali öpüyordu beni. Daha iler gitmek istediğini beni yatağa atarak belirtmişti.
Genç kız Olivia Korkmaz 2 yıldır açtığı şirketiyle dünya yarısının 1 çi sırasında olan Wizard şirketin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Erkek karakter: giorgi.0770
1 hafta boyunca anneme bir şey söylememiş ve sessizce kıza bakmaya devam etmiştim. Annem arada babamı sorsada onu geçiştirerek söylemedim. Onlarda depoda benim işkencelerime dayanmaya çalışmaktaydı. Aras'a geldiğimizde de onu benim hayatıma böyle girdiği için suçlamaktaydım. Ama bir taraftan da o kızı kurtarmıştı o şerefsizin elinden o yüzden biraz yumuşuyordum.
Ve şuana geldiğimizde şirkette oturmuş Akabeyin son durumlarına bakıyordum. Bu gün onların şirketine gitme kararı almıştım. Çünkü sessiz savaş canımı cidden sıkıyordu, buna bir son vermeliydim. Kapı çalındığında içeri asistanım girerek selam vermişti. "Ne var" diyerek lafa girmesini o istemiştim. "Efendim Aras bey sizinle görüşmek istiyor gelsin mi?" Dedi tedirginlikle. Başımla onaylayarak beklemeye başladım.
Yine ondan önce gelen parfümüyle kapıdan zorla geçerek kendini belli etmişti. Asistanım çıktığında o da kapıyı kapatarak kapıya yaslanmıştı. "Nasılsın?" Dedi ellerini göğüsünde birleştirerek. "Muhteşem sen?" Derken ona göz devirmeye başladım. "Bende senin gibi" dedi ve kapıdan çekilerek masaya doğru gelmeye başladı.
"Büyük bir sorunumuz var Korkmaz" demişti koltuğa otururken. Kaşlarımı çatarak masaya daha da yakınlaştım. "Succes şirketi bu gün benim şirketime misafir olacak geliyor, ve hem de bu gün Akabeyle bir toplantım var" demişti. "E ne var bunda onlar gittikten sonra gelir Succes" dedim rahatlarken. "Bende bir şey oldu sandım" dedim rahatlıkla. "İşte büyük sorun orda" dedi ve devam etti. "Akabeyi eğer bu gün işini bitirmezsek büyük ihtimal Succesin bana misafir geldiğini öğrenecek. Ve o zaman bana hiç bir şey yapamaz o yüzden senin şirketine ajanlar bile gönderir seni mahvetmek için." Demişti tek nefeste.
Sinirle ayağa kalktığımda altımdaki sandalye arkaya düşmüştü. Onu düşünmeye zaman bulmadan onun yanına gittim. "Ne diyosunlan sen? Ben ne alaka o seninle özel problemin ve gelip benden yavru kedi gibi yardım istiyorsun. Bu ne demek?" Dedim yukarıdan aşağıya ona bakarken. Ama o sakince ayağa kalkarak benim ona aşağıdan yukarıya bakmamı sağladı.
"Bana bak kadın, bu zamana kadar kimseden yardım isteneyen ben senden yardım isteyecek değilim. O şerefsiz bana hiç bir şey yapamaz ve zaten yapamadığı için sana saldıracak bu yüzden seni haberdar ediyorum. Eğer sana yalvarmak söz konusu olsaydı böyle bir konu değil beni sevmen için yalvarırdım. Bu unutma senin iyiliğini düşünüyorum kendimin iyiliği hiç sikime bile değil anla artık" demişti yüzüme doğru hırlayarak.
Şaşkınlıkla yüzüne bakıyordum. Anlamaya çalışıyordum gözündeki siyahlığı çözemiyordum. Nefret siyahı değildi ama aşk siyahı bile değildi. İhtiyaç bürünmüştü onu, ama neyin ihtiyaçı bilmiyordum. "Sikiyim anlayamıyorum seni yapma bunu" dedi sinirle geriye bir addım atarak. Dudakları yavaşca yana kaydığında ellerini saçlarına götürdü. "Güzelim beni anlamak kolay ama sen" dedi kafasını geriye attığında.
