Lafımı dudakları kesmişti. Hızlı avını avlamak isteyen bir avcı misali öpüyordu beni. Daha iler gitmek istediğini beni yatağa atarak belirtmişti.
Genç kız Olivia Korkmaz 2 yıldır açtığı şirketiyle dünya yarısının 1 çi sırasında olan Wizard şirketin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam 2 gün geçmişti yaralanmamdan ama ben hala buradaydım. Hastane hayatına ne kadar iyi tanısam da uzun zamandır buralara yabancıydım. Bu yüzden rahatsız oluyordum artık. 2 gün de Aras sadece 3 defa yanıma gelerek iyi olup olmadığımı sorup ve yemeğimi bırakıp gitmişti. Girayın da haberi olmuştu bu olaydan. İlk yanıma geldiğinde Aras'a karşı çok sınırlı olduğunu belirtmişti. Ama bir kaç gün siniri yatışmıştı sanki.
İçeriye kapıyı tıklatarak giren hemşire bana çekinerek bakıp içeri girmek için izin istemişti. Kafamı olumlu anlamda sallayıp izin vermiştim. Yanıma kadar gelip kolumda olan serumu çıkartı ve Girayın getirdiği meyveleri soyulmuş ve meyve tabağı şekilde karşıma koydu. "Giray bey çok rica etti efendim lütfen yeyin." Dedi içten gülümsemesiyle. Sakince içlerinden bir mandalina alıp ağzıma götürürken ona karşı döndüm. "Ne zaman çıkacağım burdan?" Dedim.
Kız bu soruyu bekliyormuşcasına hemen lafa atladı. "Bu gün çıka bilirsiniz. Beklediğimizden daha çabucak iyileştiniz" dedi. Evet iyi yanlarımdan biride buydu. "Ama hareketlerinize yinede dikkat edin her an tikiş açıla bilir" demişti uyarmak isteyerek. Başımı aşağı yukarı sallayıp anladığımı gösterdim.
Hemşire çıktıktan sonra komidinin üzerinde olan telefonumu aldım. Annem kaç kez aramıştı. Bende onu daha fazla endişelendirmek istemediğim için onu aramak istedim. Aradım da.
-Alo -Alo anne nasılsın?
-Kızım seni ben ne zamandır arıyorum niye açmıyorsun?
-Anne ya işlerden vakit bulamıyorum. Bulduğumda da çok geç oluyor. Nasılsın?
-İyiyim kızım bende işte evde boş boş oturmaktan yoruldum senin başarılarına bakıyorum.
-Ya anne beni şımartma Dedim cıvayarak.
-Şey kızım ben seni birazdan ararım. Görüşürüz.
-Tamam anne.
Dedim kapatarak. Annemi özlemiştim. Gerçekten ona ihtiyacım vardı. Kapı bir anda açılarak içeri Aras girmişti.
Üzerinde koyu kahverengi Kazak ve altında da siyah klasik pantolon ve kabanı vardı. İçeri girdiğinden beri odunsu ve hafif tatlı gibi kokan kokusu odayı doldurmuştu. Sakalları hafif uzamıştı saçları dağınık gibi dursada onu daha da yakışıklı göstermişti.
Yanıma gelip oturduğunda bir elini elimin üzerine bıraktı. "Şimdi nasılsın Korkmaz?" Dedi yumuşak uykulu sesiyle. "Şimdi daha iyiyim." Dedim kısa keserek. Başını hafif aşağı yukarı sallayarak anladığını göstermişti. Gözlerinde sanki yorgunluk vardı. "Bu gün çıkacaksın. Ve benimle kalmanı istiyorum Korkmaz" demişti ciddi olduğunu belli ederek.
