Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor.
Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya Mertoğlu
~ İyi Okumalar ~
✨
| Mertoğlu Malikanesi |
"Ne giyeceksin?" dedi Adelya büyük bir ciddiyetle. Giyinme odamda bilen markaların elbise, ayakkabı, çanta ve takılarıyla donatılmış olan, evin yüksek ihtimal en pahalı olan odasındaydık. Gerçi evdeki bir vazo bile servet değerindeydi.
Aşağıya inmiş teyzemlerle oturmuş uzun uzun sohbet etmiştik ve çocuklarla oyunlar oynamıştık. Saat şu an 5 idi ve onlar aşağıda muhabbete devam ediyorlardı. Ben ise duş almış hazırlanmaya başlayacaktım.
''Sence doğru olanı mı yapıyorum?'' dedim camdan dışarıya bakarken. Adelya gözlerini bana çevirince kafamı ona çevirdim yavaşça. ''Yani yemek teklifine hemen atladım ya?''
Adelya yavaş adımlarla odada bulunan diğer pofun üzerine oturdu. Elinde benim lacivert saten gömleklerimden birisi vardı. Öylece elinde büzüştürmüştü. Kırışacaktı.
''Açelya bak,'' yeşilleri temkinli bir ifade ile yüzümde gezindi. ''Erken mi değil mi bilmiyorum ama geç kalma.'' dedi. Nefesini sıkıntıyla gold renginde döşenmiş olan odaya bıraktı.
''Teyzem hiçbir zaman düzgün bir anne olamadı. Bunu Mertoğlu ailesi de Arıkan ailesi de çok iyi biliyor.'' gözlerine acı çeken bir ifade bulaştı. ''Bu hayatta hep kuralcı oldun. Her şeyin üstesinden tek başına geldin. Şu an senin olduğun konumda olmak için insanlar 10 kadar çabalarken senin 2 yılını bile almadı. Üstüne amcamı,'' devam edemedi.
Başladığı cümleyi bitirmedi. Halbuki ben bitirmesini tercih ederdim.
''Bak bilmiyorum. Doğru mu yapıyorsun yoksa yanlış mı, inan ki bilmiyorum!'' dedi. Ben sadece onu dinliyorum. ''Tek bildiğim şey artık mutlu olman gerektiği... Şu evin dışına, hatta şu kattan çıkınca bile hissizleşiyorsun!'' dedi isyanla. ''Biraz hayata geri dön. Bizim Açelyamız ol! Açelya Mertoğlu olma!''
Dudaklarım alaycı bir ifadeyle dışa doğru kıvrıldı. Gözlerim olduğumuz odada kısa bir tur attı, gereksizce.
''En sadece Açelya olduğumda dünyam başıma yıkılmıştı Adelya. Ve siz inatla bana eski haline geri dön diyorsun.'' buzullarım ona döndüğünde irkilmişti. ''O bir kere olur. Hayattan öğrendiğim en iyi şey asla bir kez yıkandığın su da tekrar yıkanma. Aynı hatayı ikinci defa yapma.'' durdum. ''Bu akşam katılacağım yemek, sadece istediğim cevapları alabilmek için. Onlara bir şans vermem için çabalamaları gerekiyor.''
