SESSİZ ÇIĞLIKLAR | GERÇEK AİLEM

2. BÖLÜM

Satır arası yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın lütfen :)

Yeni bölümden merhabalar, nasılsınız arkiler?

Bu bölümü daha çok kafanızda bir alt yapı oluşturmak için yazdım. 

İyi okumalar :)

✨

18 Nisan Perşembe, Saat 20.00

Hayatımızı değiştirecek olan durumlardan hep nefret etmişimdir. Bu durumu çok kez yaşamıştım ben. Mesela abimle olan çocukluk kavgalarımız, birbirimizi geçme hırsımız. Ya da düzelteyim onun beni geçme hırsı. 

Her zaman gayet başarılı olmakla birlikte çoğunlukla kararlarımı kendim verdim. Ailem bu konu da her zaman bana belli bir alan sunar, eğer o alanın içindeyken bana bir zarar gelmezse bana asla müdahale etmezdi. 

Hayatımı değiştiren ilk şey kesinlikle karıma aşık olmamdı. Bir üniversite günü ilk olarak sarı saçlarını görmüştüm onun. Hafif rüzgardan dolayı dalgalanıyordu sarının en güzel tonu olan saçları. 

Ben büyülenmiş gibi ona bakarken o arkası dönmüş bana ömrümün sonuna kadar unutmayacağım hatta hep bakmak isteyeceğim yüzünü gösterdi. Kesinlikle çok güzeldi. Sarı saçları, buradan bile gördüğüm buz mavisi gözleri ve güneşin altındaki beyaz teni. 

Onu gördüğüm ilk anda etkilenmemin ardından onu tavlama girişimlerine başlamıştım. Kendisinde biraz keçi inadı olduğu için bu biraz uzun sürmüştü ancak sonunda benim sevgilimdi. 

Yaklaşık 4 yıllık bir sevgililiğin ardından ikimizde mezun olunca ona ettiğim evlenme teklifinden sonra ışık hızına yakın bir şekilde evlenmiştik. Gerçekten harikaydı. Her şey çok güzel ilerliyordu. İşlerim, ailem, evliliğim her şey çok güzeldi. 

Tabi bu güzellik güzel karım hamile kalana kadar sürmüştü. Ondan içimde hep bir korku olmuştu, babalığa dair. Güzel bir ailede büyümüştüm. Harika bir baba ve anneye sahiptim. Nasıl olacağını az çok tahmin ediyordum ama işte ya kötü bir baba olursam düşüncesi aklımın bir köşesinde yer edinmişti. 

Ama elime aldığım oğlum ile birlikte bütün derdim tasam uçmuş gitmişti. Her ne kadar kız çocuk olsun diye umutlansak da öyle olmamış ilk çocuğumuz erkek olmuştu. Onun ardından her şey çok güzel ilerlemişti. Ben harika bir baba, güzel karım ise harika bir anne olmuştu. 

Oğlum daha 5 aylıkken tekrar aldığımız hamilelik haberi ile biraz korkmuştuk açıkçası ama işler sandığımız gibi gitmemişti. Bizim abimle aramızda iki yaş olmasına rağmen abim beni çok kıskanırdı. Ve bunu belli etmekten hiçbir zaman çekinmezdi. 

Ben iki çocuğumun öyle olmaması için aradaki yaşı biraz fazla tutalım derken biz yeni bir hamilelik haberi almıştık. Acaba iki çocuğum birbiriyle iyi anlaşabilecek miydi? Sorun buydu. Ama bu sorun da benim güzel karım tarafından çok güzel bir şekilde def edilmişti. 

Onunla birlikte ikinci erkek çocuğumuzu da kucağımıza aldık. İkinci çocuk derken bu bir anda dörde çıktı. Biz evliliğimizin 6. yılına girerken bizim yanımızda dört erkek çocuğumuz vardı. Her şeyin güzel ilerlemesine inat abim yine zehrini bize akıtmaktan geri durmuyordu. 

Bu kadar hızlı çocuk yapmamız kimseyi rahatsız etmese de abimi oldukça rahatsız ediyordu. Kendisinin güzel bir evliliği vardı aslında ama bu sadece biz çocuk yapana kadar sürmüştü. İlk torunu kendisi verdiği için sevinirken benim ilk çocuğum doğduğunda onun saltanatı sanki sarsılmış gibi bana tekrar nefret duymuştu.