Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor.
Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya Mertoğlu
~ 𝕀̇𝕐𝕀̇ 𝕆𝕂𝕌𝕄𝔸𝕃𝔸ℝ ~
✨
𝕋𝕌̈ℝ𝕂𝕀̇𝕐𝔼/𝕀̇𝕊𝕋𝔸ℕ𝔹𝕌𝕃
𝕆̈𝔾̆𝕃𝔼ℕ 𝕊𝔸𝔸𝕋𝕃𝔼ℝ𝕀̇
"Yağız getir şu topu!" diye bağırdı Kaan. Yağız eline aldığı basketbol topuyla arkasına bakmadan kaçıyordu. Abisi onu oyunda oynatmazsa o da oynamasına izin vermezdi. Kaan hızla koştuğu kardeşinin nasıl kendisinden bile hızlı olduğunu düşünürken Yağız ayağı takıldığı için yere düşmüştü.
Kaan anlık şaşkınlığı atlatıp hemen kardeşinin yanına koşunca iyi olup olmadığını kontrol etmeye başladı. "Koşarsan böyle düşersin işte!" diye söylenen Kaan'a, Yağız ıslak gözleriyle baktı.
"Senin yüzünden," diye çığırdı Yağız. Kaan kulağına dolan yüksek sesle gözlerini kapatıp yüzünü buruşturdu. Yüksek sesi asla ama asla sevmezdi. Maçlar haricinde tabii. "Benimle oynasaydın düşmezdim! Dizim acıyor..." sızlanan kardeşine ters bir bakış attı. Koşmasaydı düşmezdi. Niye şimdi ona suç atıyordu ki!
"Sen böyle koşmaya devam et, tamam mı!" diye yakınan Kaan, gözlerini kardeşinin dizine göz gezdirdi. Hafif kızarmıştı ama krem sürmezlerse morarma yapabilirdi. Fazlasıyla hassas vücutlu olan kardeşine kısa bir bakış atıp tek hamlede kucağına aldı. Yağız kollarını abisinin boynuna doladıktan sonra ıslanmış olan gözlerini abisinin omzuna sildi.
"Yağız kıyafetimi kirletme!" diye ikaz eden abisine gıcık bir bakış attı. Neden bu kadar titizdi ki! Ablası da titizdi ama abisi daha fazlaydı. Acaba diğer abim titiz mi, diye düşünmeden edemedi Yağız. Tuğra Alp Mertoğlu, ailenin en büyük çocuğu olmasının yanında askerdi. Yıllar önce, Yağız doğmadan ailesiyle iletişimi koparmış, minik Yağız onunla hiç tanışmamıştı. Abisi ona birazcık ondan bahsetse de, çok hatırlamıyordu. Ablası ise asla abisinin adının evde anılmasına izin vermiyordu. Birlikte çekilmiş olan fotoğrafları bile ablasının büyük kasasındaydı. Yani onu ne tanımış ne de görmüştü.
"Kiraz Abla!" diye bağırdı Kaan mutfağa doğru. "İlk yardım çantasını getirir misin?" Kaan adımlarını salona doğru attığında içerideki kalabalık dikkatini çekti. Bütün Taşkın ailesi neden onların salonlarındaydı?
"N'oldu Yağız'a!" diyen annesine döndü Kaan. Yağız kafasını kaldırmış salona bakmıştı ve bakmasıyla da geri hemen kafasını abisinin boynuna sokmuştu. ''Abi...'' diye sızlandı Yağız. Yanına gelen annesi ona sorular soruyordu ama o şu an çekindiği için kafasını kaldıramıyordu.
