Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor.
Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı...
Oy vermeyi ve Satır arası yorum yapmayı lütfen unutmayın!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya Mertoğlu
~İyi Okumalar~
✨
İ𝕊𝕋𝔸ℕ𝔹𝕌𝕃
Hastane koridorları ne zaman mutluluk çığlıkları görecekti?
Ne zaman bu beyaz duvarlar renklenecekti?
Ne zaman aileler mutlu ayrılacaktı bu binadan?
Bir hastane koridoru daha küçük bir çocuğun çığlıklarıyla inliyordu. Yıldırım Yağız Mertoğlu tedavi gördüğü hastaneden kaçmak istiyordu artık. Canı acıyordu ve burayı hiç sevmiyordu.
"Ablam ne zaman gelecek abi?" dedi Yağız nazlı nazlı Kaan'a. Kaan başını telefonundan kaldırıp umutsuzca kardeşine baktı. Bu soruyu bugün kaçıncı soruşuydu?
Öğle saatlerine yakın geldikleri hastaneden ikindi vakitleri olmasına rağmen ayrılamamışlardı. Tedavinin kritik bir zamanında oldukları için çok dikkat ediyorlar ve her testten iki defa yapıp iyice emin oluyorlardı.
Açelya küçük kardeşinin sağlık durumuna fazlasıyla önem verdiği için ve ondan kesin talimat aldıkları için, kimse karşı gelemiyorum. Buna bu durumdan hoşnut olmayan kardeşler de dahildi.
"Bilmiyorum Yağız!" dedi Kaan, yakınarak. "Geldiğimizden beri, hatta dün akşamdan beri aynı şeyi soruyorsun ve sana her seferinde aynı cevabı veriyorum. Bilmiyorum!"
Baskın kelimeleri Yağız'ın bir kulağından girip bir kulağından çıkmıştı. Dökülmüş olan kaşlarını derinden çatan minik abisine kötü kötü bakmaya başlamıştı. Bu hastalık nedeniyle oldukça hassaslaşmış, alıngan birisine dönüşmüştü. Halbuki o ablası ile yarışacak bir umursamazlığa sahipti.
"Ama ben ablamı istiyorum..." diye mırıldandı Yağız. Dolmuş olan gözleri birazdan çeşmenin açılacağının habercisiydi. Kaan üzgün gözlerle baktı kardeşine. Her hastaneye tedavi için gelmelerinde yanlarında olan ablası bugün yoktu. Onları asla yalnız bırakmayan Açelya ortalardan kaybolmuş, kimseye haber vermemişti.
Garipti. Çünkü Açelya telefonları dahi açmıyordu. Açelya, Türkiye'ye döndüğünden beri asla böyle bir şey yapmamıştı. İngiltere de arada ortalardan kaybolurdu ama yine de birkaç gün yokum, meraklanmayın der öyle giderdi. Şimdi bu olan herkesin aklına kötü bir şey düşürmüştü.
