Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor.
Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı...
Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayın lütfen
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya Mertoğlu
✨
18 Nisan Perşembe, Saat 20.24
Sessizliğin hakim olduğu salonda, aslında ne konuşacağımızı bilmiyorduk. Ya da nereden başlamamız gerektiğini, ne söylememiz gerektiğini. Bir tarafımda kızım, diğer tarafımda karım bize merak içinde bakıyordu ama sormaya da cesaret edemiyordu.
Göktuğ'un kolları arasındaki Yeşim bezmiş gibi bir nefes verdikten sonra ''Artık birisi şu konuyu açıklayacak mı?'' dedi.
''Açıklayacak bir konu yok bebeğim.'' dedi Göktuğ, Yeşim'in kafasından öperken. Çağatay'ın sert bakışlarına maruz kalsa da tepki vermeden kolları arasındaki kardeşiyle ilgilendi.
''Ne demek konuşacak bir konu yok abi ya! Dalga mı geçiyorsun bir de!'' Ona inanmaz gibi baktıktan sonra bize dönmüştü. ''Çalışma odasında konuştuklarınızı duydum.'' dedi gözleri dolarken.
Çağatay ve Çağan Efe bana konuşmam için bakarken ben yerdeki halının desenleriyle ilgileniyordum.
''Yeşim ne diyor Atilla?'' dedi titrek sesiyle Yasemin. Yasemin, güzel karım.
Sert soluklarımın arkasından kafamı kaldırıp Yasemin'e ve gözleri dolmuş olan kızıma baktım.
''Bugün şirkete Açelya Mertoğlu geldi ve önemli bir konu hakkında konuşmak istediğini belirtti.'' Tepkilerini ölçmek amacıyla suratlarına baktığımda hepsinin devam etmem için bana baktığını gördüm.
''Açelya kendisinin üvey olduğunu ve ailesini bulma arayışına girdiğinden bahsetti bize.'' dediğimde boğazımda oluşan yumru konuşmamı zorlaştırmaya başlamıştı. Yeşim gözyaşlarını akıtmaya başlamış, Yasemin ise ne demek istediğimi anlamış olmamasın der gibi bakıyordu.
''Kendisiyle aynı gün doğan kızlar ile yaptırdığı testlerin hepsi negatif çıkmış ve geriye de sadece bir tane kız kalmış.'' Gözlerim Yeşim'in gözlerine tutunmuştu. ''O kız sensin Yeşim.'' demiştim zorlukla.
Fısıltı gibi çıkan sesim çıt çıkmayan salonda çok net duyulduğundan beri Yeşim kafasını iki yana sallayarak reddediyordu. Göktuğ onun kafasını göğüsüne bastırmış saçlarını öperek sakinleşmesi için bir şeyler fısıldıyordu.
Yasemin sessizce döktüğü gözyaşları arasından bana bakmış bir şey dememi beklemişti ama ben diyememiştim. ''Atilla, ne olur yalan de?'' dedi ama ben cevap vermek yerine sol gözümden kalbim üzerine doğru bir yaş düşmesine izin vermekle kaldım.
