Türkiye'ye dönmesiyle birlikte küçük kardeşinin son zamanlarda fazla kilo vermesi dikkatini çekiyor ve onu hastaneye götürüyor.
Küçük kardeşinin Lösemi olduğunu öğrenmesinin ardından uygun ilik için verdikleri testlerdeki fazla uyumsuzluktan dolayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açelya Mertoğlu
✨
29 Nisan Pazartesi, Saat 20.45
Yağan yağmurla birlikte bütün düşüncelerim akıp gidiyordu sankive ben hiçbir şey yapmıyordum. Öylece masamda Holdingteki masamda oturmuş dışarıda yağan yağmuru izliyordum. Bu aralar favorim olan aktiviteydi kendisi.
Gerçi ben hep yağmuru izlemeyi severdim ama bu genelde evdeyken koltukta yarı oturur biçimde, üzerimde örtülü bir battaniye, bir elimde kitap, diğer yanımda kahve olacak şekilde olurdu. Bu aralar sadece ofiste izliyordum yağmuru. Eve gitmek içimden gelmiyordu.
Nasıl gelsindi ki?
Evde daha birkaç hafta önce babamın düşmanı olan adamın kızı vardı. Yeşim. Yemeğin üzerinden geçen bir haftada sürekli bize geliyordu. Her boş vaktinde resmen bizdeydi. Yağızla oyunlar oynuyor, Kaanla vakit geçiriyordu. Annemle Allah bilir ne yapıyorlardı.
Bilmiyordum ve bilmek istemiyordum. Onlar hakkında tek öğrendiğim saat kaçta eve girip çıktığıydı. Daha fazlasını bilmek istemiyordum.
Yeşim kötü birisi değildi. Bunu biliyordum. Bizim eve geldiği ilk gün mutfakta karşılaşmış çok minik bir sohbet etmiştik. Yemekte olan tavrı yüzünden bende özür dilemiş ve benimle arkadaş olmak istediğini söylemişti sonra. Her ne kadar kabul etmek istemesem de, etmek zorundaydım. Yeşim belli ki bundan sonraki hayatımızda -her ne kadar ben onların hayatında olmasamda- olacaktı ve ben buna alışmalı, onunla iyi geçinmeliydim.
Açılan kapıyla birlikte daldığım düşüncelerden ayrılarak gelene baktım. Poyraz kapıda durmuş üzgün gözlerle beni izliyordu. "Kapıyı çalma adetin yok bakıyorum, Poyraz." dedim gülmeye çalışarak.
Poyraz dayımın oğluydu ve ben kendisinden pek haz etmezdim. Aslında ondan hoşlanmıyor değildim ama birbirimizden pek hoşlanmazdık. İlişkimiz diğer kuzenlerime göre farklıydı. Aramızda 6 yaş olmasına rağmen ona abi demezdim ve o da bana abimmiş gibi yaklaşmazdı. Daha çok birbirimizi öldürmek için planlar yapardık biz.
"Birkaç gündür geç çıkıyorsun bir sorun mu var?" dedi toplantı masası olarak konulmaş ama asla o amaçla kullanılmayan masadan sandalye çekip yanıma gelirken.
Odam gayet geniş olduğu için boşluk olmasın diye onu oraya koydurtmuştum. Çok büyük bir odam vardı. Çalışma masam, koltuk takımı, toplantı masası. Bunun extrası olarakta bir tane gizli duşa kabin ve gardolap bulunuyordu odada. Bu genişliğin sebebi bu katta sadece yöneticiler olduğu için olabilirdi.
