"upside down👥️"

Part15"لطفا دوباره نجاتم بده"

کنار نرده های آهنی طبقه بالا ایستاده بود و به آدمهای پایین نگاه میکرد.

لیوان نوشیدنی که هیچی ازش نخورده بود توی دستش بود و میلی به مزه کردنش نداشت.

میز و صندلی ها برای مزایده امشب چیده شده بودن و کلاب شبیه تالار عروسی شده بود.

برخلاف بقیه شب ها همه جا پر از نور بود و خدمتکار ها توی گلدون های روی میز گل میذاشتن.

چیزی به اومدن مهمون هاشون نمونده بود و لینو داشت عکس جواهرات رو روی مانیتور بزرگ چک میکرد.

عکس دستبند طلایی که با الماس های ریزی طراحی شده بود از روی مانیتور رد شد و تاج سیاه با نگین های قرمز عکس بعدی بود که روی مانیتور اومد.

بار قبل هم که سوبین عکسش رو دیده بود مجذوبش شده بود و حالا ازین فاصله هم نگاهش رو دنبال خودش کشونده بود.

لینو از پله ها بالا اومد و کنارش ایستاد.

بوی شدید الکل میداد و سوبین نگران بود که مسمومیت الکلی بگیره.

لینو با انگشتش به عکس تاج اشاره کرد و گفت:اگه میخوای اینو خودت بخر.

سوبین چشماشو چرخوند و سمت دیگه ای رو برای نگاه کردن انتخاب کرد:بعدش بذارمش روی سرم و روی تخت بشینم؟

حتی حوصله شوخی کردن نداشت پس منتظر جواب لینو نموند و چرخید تا به اتاقش بره.

اما با حرف بعدی لینو سرجاش ایستاد.

-میتونی بذاریش روی سر یونجونی.

سوبین سمت لینو چرخید تا منظور دقیقش رو بفهمه اما قبل ازینکه دهنش رو باز کنه و چیزی بگه لینو همونطور که برای خودش رول سیگارش رو آماده میکرد گفت:میدونم که از سر دلسوزی نیاوردیش اینجا...اون در همین حد که روی سرش یه تاج بذاری واسط ارزش داره...خوشت بیاد یا نیاد اینو به اونم گفتم که تو از دو طبقه که هیچ از صد طبقه هم واسش میپری.

و بعدش نگاهشو بالا آورد و به چشمای سوبین زل زد و پرسید:همینطوره مگه نه؟

سوبین ثانیه ای سرجاش ایستاد و ارتباط چشمیش با لینو رو حفظ کرد.

حرفی برای گفتن نداشت پس چرخید و همینطور که سمت آسانسور میرفت گفت:میخوام وقتی مهمونا اومدن های نباشی مینهو.

داخل آسانسور ایستاد و دکمه مورد نظرش رو فشار داد.

در بسته شد و از داخل آینه به خودش نگاه کرد.

جوابی نداشت که به لینو یا خودش بده.

نگاهشو به زمین دوخت و با ایستادن آسانسور سمت اتاقش رفت.

میخواست لباس هاش رو عوض کنه و دوباره برگرده.

در رو باز کرد و صدای گوشی لینو که روی میز بود توجهش رو جلب کرد.