အပိုင်း (၁)

458 32 0
                                    

နံနက်ခင်းရဲ့ ရောင်ခြည်ဟာ ပြတင်းပေါက်မှတဆင့်ဝင်လာခဲ့ပြီး နူးညံ့တဲ့အိပ်ရာထက်မှ ဆယ်ကျော်သက်ကောင်လေးပေါ်ကို ဖြာကျနေတော့သည်။သူ့ရဲ့ဖြူစွတ်နေတဲ့ အသားရောင်မှာ အိပ်ထားသဖြင့်နီရဲရဲဖြစ်နေပြီး နှာဖျားထိပ်လေးဟာလည်း ချွေးစို့နေသည်။

သူအလွန်ကိုအေးအေးချမ်းချမ်းအိပ်ပျော်သွားခဲ့တာဖြစ်သည်။ များမကြာမီမှာပဲ ကြားနေကျ တံခါးခေါက်သံဟာ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။

ဒေါက် ဒေါက်

ဒေါက် ဒေါက်

"သခင်လေးလု့ နိုးပါပြီလား?"

"..."

"သခင်လေး မနက်စာစားရပါတော့မယ်။"

"..." 

လု့မော့ မျက်လုံးတွေကိုဖွင့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာသူ့ရဲ့မြစိမ်းရောင်မျက်ဆန်တွေဟာ ရွှေရောင်သန်းတဲ့နေရောင်ကြောင့် တောက်သွားကာအလွန်ဖြူစင်သော အသွင်ဆောင်နေတော့သည်။

အကယ်၍ သူ့မျက်ဝန်းထဲက စိတ်ပျက်ဖွယ်ဘဝကို လျစ်လျှူရှုလိုက်မည်ဆိုရင်တော့အရာအားလုံးကလှပနေတာအသေအချာပင်။ 

【လက်ထောက်Systemလေးက သတိပေးပါတယ်: အရင်လအတွက် မင်းရဲ့ငါးဆားနူအဆင့်တိုးတက်မှုက သုညပဲရှိပါသည်။ ဒီထက်ပိုပြီးကြိုးစားလိုက်ပါ။】

လု့မော့ မျက်နှာကျက်ကိုတွေတွေကြီးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခဏအကြာမှ သူ့နှုတ်ကနေစကားတစ်ခွန်းဖွင့်ဟလာခဲ့သည်။ 

"ငါဒါကိုစက်ချို့ယွင်းနေတယ်လို့ထင်တယ်"

【Systemက ဘယ်တော့မှာစက်ချို့ယွင်းတာမျိုး မရှိပါဘူး】

လု့မော့ ဖြည်းညင်းစွာပဲ စောင်ကိုခေါင်းအထိခြုံလိုက်ပြီး ကွေးနေလိုက်သည်။

ဘာလို့လဲ?

ဘာလို့လဲ??

သူတကယ့်ကို ငါးဆားနူတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ အခုတော့ တစ်လောကလုံးက သူ့ကိုပဲပစ်မှတ်ထားနေသလိုခံစားနေရသည်။

လု့မော့ ဒီကမ္ဘာကိုရောက်လာခဲ့တာ သုံးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ ဒီနေရာရဲ့ဖွဲ့စည်းတည်​ဆောက်ပုံကြောင့် ပထမ တစ်နှစ်လုံးစိတ်ရှုပ်ထွေးခဲ့ရသည်။ 

ဗီလိန်အ​မြှောက်စာ ဇာဂ့်အထီးအဖြစ်သို့ကူးပြောင်းပြီးနောက် (ဘာသာပြန်)Where stories live. Discover now