"မင်းနဲ့ဝမ်ရိပေါ်က ဘာတွေလဲ?"
ထမင်းဗန်းကိုင်ပြီးထိုင်လိုက်တာနဲ့ မေးလာတဲ့ ကျန်းချန်အမေးကြောင့် လူက ကြောင်အသွားရတယ်။
"ဘာမေးခွန်းကြီးတုန်း?"
"ငါမေးတာက ရှင်းရှင်းလေးရယ်"
"မရှင်းလို့ ပြန်မေးနေတာပေါ့ဟ! ငါနဲ့ဝမ်ရိပေါ်က ဘာဖြစ်ရမှာလဲ စကားတောင် ဟိုရက်ကမှသေချာပြောဖူးတာ အဲ့ဒါကို မင်းက ဒီလိုမေးတော့ ငါက ဘာပြန်ဖြေရမှာလဲ!"
"တကယ်"
"နှစ်ကယ်ဟေ့ နှစ်ကယ်! သူနဲ့ငါက အစတည်းက တည့်တာမဟုတ်ဘူး မင်းနဲ့အတူ တွေ့တဲ့ရက်မှ ကူညီရင်း ရင်းနှီးသွားတာ ဟုတ်ပြီလား"
"မထင်ရဘူးနော်"
"ကဲ ကျန်းချန် စပ်စုတာလဲ စပ်စု ထမင်းလေးလဲစားနော် ကျွန်တော်မျိုးက duty ရှိသေးတယ် အဖေလေးရဲ့"
"မသိပါဘူးကွာ ဟိုရက်က သူ့အစ်ကိုဆီ လက်လာပြပြီးမှ မင်းလုပ်ပေးမှဆိုတော့ ငါက တမျိုးထင်သွားမိတာပါ"
"ဘယ်လိုမှ မထင်နဲ့ ဘယ်လိုမှကို မဟုတ်တာ ဟုတ်ပြီနော်"
သူ့ဖာသာ gay တိုင်း လူတိုင်းသူ့လို gay နေကျတယ်ထင်နေလားမသိတဲ့ ကျန်းချန်ကို မျက်စောင်းပိတ်ထိုးလိုက်ရင်း ထမင်းသာကုန်းစားလိုက်ရတယ်။
မနက်တည်းက လူနာကျနေတာရော ဆာဂျင်က အော်နေလို့ပါ ပင်ပန်းနေတာပါဆို ထမင်းစားချိန်လေးတောင် စိတ်အနားမပေးတဲ့ ဒီကောင်ကို ဆွဲသာထိုးပစ်လိုက်ချင်တော့တယ်။
••••••••
"ကျန့်ကော!"
ခုလေးတင် မဟုတ်ပါဘူးငြင်းပြီး ခုပဲကိုရောက်လာပါပြီ။
"ဝမ်ရိပေါ် ! မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ?"
"အာ ခွမ်းကောဆီက ပါးပါးအတွက် အားဆေးလာယူတာ ကော"
ဒီနေ့မိုးရွာမယ်ထင်တယ်။လျှပ်စီးတွေတောင်လက်နေသလားပဲ။မုန်တိုင်းတောင်ကျနိုင်တယ်ထင်ရဲ့။တစ်သက်လုံး အဖေနဲ့တည့်မလာတဲ့ဝမ်ရိပေါ်က သူ့အဖေအတွက် အားဆေးလာယူတယ်တဲ့ ကျားသားမိုးကြိုး။
"ဟေ့ကောင်! အပြင်ကို ဘာလို့သေချာကြည့်နေတာလဲ?"
"မိုးရွာနေမလားလို့"
YOU ARE READING
ကိုကိုရေ ရူးပြီ (Complete)
Fanfictionကိုကိုရေ အချစ်ဆိုတာဟာ ဒီလိုလား။ဒီလိုဆို ချစ်မယ် ချစ်တယ် ကိုကို့ကိုပဲ။
