අද තමයි දවස. අප්‍රේල් පළ වෙනිදා. ඉතින් මේ කතාව කියවන ඔයාලා හැමෝටම සුභම සුභ උපන්දිනයක් කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ ගොඩාක් ආදරෙන්. ඒත් අද දවස මට විශේෂ වෙන්න හේතු දෙකක් තියනවා. එක හේතුවක් මම නොකියා ඉන්න කැමතියි. ප්‍රධාන ම හේතුව තමයි තර්ඩ් අයි කම්පෙටිශන් එක.
මම උදේ පාන්දරින් ම නැගිටලා වොෂ් එකක් දාලා ඇඳ ගත්තේ බිස්නස් කැෂුවල් dress code එකට. තරඟෙට එන්න විශේෂ ඇඳුමක් නම් කරලා නොතිබුනත් තැනකට යනකොට වැදගත් විදිහට යන්න ඕනේ කියලා ඊයේ මම එක්කෙනෙකුගෙන් හොඳ බැනුමක් අහගෙන, මැදලා එල්ලලා තිබ්බ ගුරු පාට ඩෙනිමයි, සුදු පාට ටී ශර්ට් එකයි ආපහු අල්මාරියටම එබුවා. මොනා උනත් ඉතින් කළු පාට කලිසමට සුදු අත් දිග ශර්ට් එක ඇඳලා, වැලමිට ලඟට එනකම් රෝල් කළාමත් ලුක් එකක් නෑ කියන්නමත් බෑ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
හැමවෙලේම කෝල් ආන්සර් කරන්න, යනයන තැන photos WhatsApp කරන්න කියලා දාහක් නීති රීති මැද උනත් වාසනාවට වගේ අපේ අම්මා මට හයාන් එක්ක කොලඹ යන්න අවසර දුන්නු එක නම් මට අදහා ගන්නත් බැහැ. මාමා නම් අද උදේ පිටත් වෙලා ස්ටේශන් එකේදි ටිකට් එක ගන්නකොටත් කිව්වේම ගෙදර වාහනේකම යන්න කියලා.
මම ස්ටේශන් එකට එනකොට ඒ වෙනකොටත් හයාන් ඇවිල්ලා, කළු පාට බෑග් එකත් එල්ලගෙන, දිග කළු පාට කුඩේකුත් අතේ තියාගෙන මං එනකම් බලන් ඉන්නවා. අපි උදේ පලවෙනි කෝච්චියේ ම, ඒ කියන්නේ හයයි කාලේ එකේම ටිකට් ගත්තා.
මාමා අරන් දීපු ටිකට් එක එයා ගිය ගමන් ම දඩස් ගාලා මගේ අතින් උදුරගෙන හයාන් ෆස්ට් ක්ලාස් එකෙන් සෙකන්ඩ් ක්ලාස් එකට මාරු කර ගත්තා.
"ඇයි සෙකන්ඩ් එකෙන් ගත්තේ?"
"සෙකන්ඩ් එකේ තමා දොර ගාව යන්න පුළුවන්. නැත්තං ආතල් එකක් නෑ."
YOU ARE READING
අසීමාන්තික | | "UNCONDITIONALLY"
Fantasy"කුණාටුවකට අහුවුණු ඩැන්ඩියලින් මලක් වගේ අපිත් රේණු සිය ගාණකට බිඳිලා කොහේදෝ පාවෙලා යනවා මට දැනෙනවා මිහිත්...☘️💙" ~ හයාන් (2024) 初恋のすみれ 秘めたる涙、虹を作る My virgin violet, Hidden tear drops, create rainbo...
