Ve insanlık bilseydi bir daha bulamayacağını kaybetmezdi merhametini.Çünkü merhamet olmayınca herkesten ve her şeyden uzak kalırsın.kendinden bile...
★★★★
Nüfus Müdürlüğünde oldukça uzun bir kuyruk, işlemler için hazırda bekliyordu.Müdürün odasından çıkan adam gişeye doğru elinde bir dosyayla gelip 2 numaralı memura uzattı.
-Bunu müdür bey gönderdi.Acilen ilk sıraya alıp araştırmanızı istedi.Tamamlanınca odasına götürün.
-Peki rıdvan bey.Ben hemen bakıyorum.
-Kolay gelsin.
-Sağolun ,diyen adam dosyayı açıp içerisindeki bilgileri yazarak gereken araştırmayı yapmaya başladı.
Geçen yarım saatin ardından tamamlanmış dosyayı müdürün masasına bıraktı.Biraz sonra odasına gelen müdür eline aldığı sayfalara göz gezdirdi.Ardından sabit iş telefonundan numaraları tuşlayarak aramaya başladı.Telefon birinci çalışta açıldı.Karşıdaki bir diğer memura gereken tüm bilgilerin mail yoluya gönderildiğini belirtti ve konuşma sona erdi.
★★★
-Ne demek çocuğu almadan geldim hale hanım?Ben sizi oraya niçin gönderdim taziye helvası yemek için mi?
Diyen adam asabi ve bir o kadar hoşnutsuz suratıyla karşısındaki kadına sanki çok büyük bir ayıp işlemiş gibi bakıyordu.
-Olay sandığınız gibi değil şeref bey.Çocuk hiç iyi bir psikolojide değil.Annesini henüz yeni kaybetti.Ayrıca kimseyle konuşmuyor hem özel durumu yüzün...
-Rica ederim bu kadar acemi olmayın hale hanım.Buradaki hangi çocuğun psikolojisi yerinde?Hangi biri isteyerek buraya geldi?Özel durummuş, ben anlamam.Burda o kadar işini yapan insan var.Biri konuşturur elbet.
Sırtını sandalyeye yaslayarak kahvesinden bir yudum aldı.Şakaklarında neredeyse siyah bir tane saç teli Kalmamıştı.Yüzündeki solgun, kırışmış çizgiler kasvetli bir ruhu andırıyordu.
Kadın bu tavır karşısında oldukça rahatsızlık olmuştu.Bu kadar gamsız olmasını kabullenemiyordu.Derin bir nefes aldı ve sakin olmayı kendisine hatırlattı.
-Ben sizi anlıyorum fakat çocuğun kardeşleri var.Bu durumda zaten şu an almamız doğru olmaz.Sizde biliyorsunuz.
Ellerini masada birleştirip göz temasını kuran adam, biraz bekledi.Ardından masanın ucundaki kağıdı eline alıp kadına gösterdi.
-Bu ne biliyor musunuz? Prosedür.Yani benim için bu kağıdın hazırlanıp imzalanması önemli.Başka bir şeyle ilgilenmiyorum.Ayrıca bana söylediniz bende gereken araştırmayı yapmalarını istedim.Çocuğu orda bırakın demedim.
Kadın tam konuşacakken kapı iki defa tıklatılıp açılmıştı.pilatin sarısı saçlarıyla genç bir memur içeriye girdi.
-Efendim müsait misiniz?
-evet ne oldu ?
-İstediğiniz dosya hazırlanmış az önce mailden gönderildi,çıktısı hazır.
-Tamam ver bakalım.
Müdüre dosyayı veren memur odadan çıktı.Açtığı sayfaları dikkatlice inceleyen adam en sonunda ilk defa hafif bir gülümseme ile kadına bakmaya başladı.
Kadın meraklı gözlerle adama baktı.
-Şeref bey lütfen güzel bir şey söyleyin.
-Gözünüz aydın hale hanım çocuğun yakınlarını bulmuşlar.Burda hepsinin bilgisi var.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EREN:PEŞİMDEKİ KORKULUK
Ficção Adolescente"Herkes gibi olmaya çalışmak bu hayattaki en acımasız kabullenişti belkide. Farklı doğmak ve yaşamak zorunda olmak herkes için aynı şartları taşımazdı.Onlar gibi konuşamamak , onlar gibi davranmamak,onlar gibi sevmemek yadırganırdı.Çünkü acımasız bi...
