EREN:PEŞİMDEKİ KORKULUK

17.Bölüm

Bir çığlık kopuyor yüreğimde.
Kimsenin görmediği,duymadığı,
hissedemediği bir korku birikiyor benliğimde.
Karanlık bir tüneldeyim sanki.
İlerisini göremiyorum, bu yüzden hangi yoldan geçeceğimi bilmiyorum.
Yavaş yavaş hafızamda biriken tüm anılar kayboluyor. 
Burası neresi? 
Kimim ben?

★★★★★

             Alparslan Gökbulut 

Arabayı son süratle sürüyordum.
Önümü doğru düzgün göremiyordum ama bunu hiç umursamadan yoluma devam ediyordum.

Evden çıktığımdan beri ne halde olduğumu bile bilmiyorum.

Bugün duyduğum şeyler ölene kadar beynimde silinmeyecek bir karartı oluşturmuştu. 

Ertuğrul, söylediği o sözle beni diri diri toprağa gömmüştü.

Kanadım kırılmıştı.Sanki kan kaybediyor gibi bir halsizlik çökmüştü bedenime..

Bugün hayatımda ilk defa ölmeyi diledim.Keşke ölseydimde, o adama benzetildiğimi kardeşimin ağzından duymasaydım.

Ben şimdi nasıl yaşayacaktım? 
Hayatım boyunca nefret ettiğim,düşman olarak gördüğüm adama mı dönüşmüştüm?

Hani bana tokat atmıştı ya,keşke bir tokat daha atsaydı.İçi soğuyana kadar dövseydi. kovsaydı, bu şehirden sürgün etseydi beni.Sabaha kadar işkence etse bu kadar ağrıma gitmezdi.

Tuttuğum direksiyona sert bir şekilde vurdum.

Sanırım sinirden ve öfkeden şu anda gözlerim hiçbir şeyi görmüyordu.Yavaş yavaş titreyen göz bebeklerim görüş açımı bulanıklaştırdı. Artık hiç net görmüyordum.

Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım.Bu da neydi böyle?Neden bütün arabalar üzerime doğru geliyordu?

Büyük ihtimalle az önce ters şeride girmiştim. 

Karşıdan gelen bütün şoförler bana uyarı sinyalleri çakıyordu.Hemen Bu yoldan tekrar çıkmam gerekiyordu.Direksiyonu sağa çevirmeye çalıştım ama olmadı.

Ne kadar uğraştıysam direksiyonu hareket ettiremedim.Ben bu kadar güçsüz müydüm? 

Bütün çabalarım boşa gitmişti.Araba olduğu gibi son gaz ileriye gidiyordu.Ellerimi direksiyondan çekip göz hizama getirdim. Neler oluyordu?Ben ellerimi neden hissetmiyorum?

Aniden kafamın içine bir uğultu girdi. Dayanılmaz bir rahatsızlık veriyordu.

Ellerimle başımı tuttum.Kafamı biraz eğdim ve gözlerimi kapattım.Sanki beynimin içinde bombalar patlıyordu.Durmak bilmeyen bir yıkım oluşuyordu.Gittikçe artıyordu etkisi.
Daha ne kadar sürecekti?

Biraz sonra duyduğum korna sesleri ile gözlerimi açtım.Kafamın içindeki o gürültü birden yok oldu.Ellerimi başımdan çektim ve parmaklarımı oynatmaya çalıştım. Az önceki gibi değildi, artık hissediyorum.

Başımı kaldırdığım an karşıdan gelen Gri bir arabanın üzerime doğru geldiğini gördüm.
Aramızda çok az mesafe vardı. 

Hız limitini aştığım için arabayı kontrol altına alamıyordum.
Böyle giderse çarpışacaktık.

Karşıdan gelen adam ise, benim ona yol vereceğimi düşündüğü için aynı yönde geliyordu.Ama hala üzerine doğru sürdüğümü görünce ani bir hareketle arabasını yana doğru Kırdı ve durdurdu.

Ben de tüm gücümle frene bastım. Ama yine de durmadı.Son bir kez denedim ve aynı şekilde ayağımı frenden çekmedim.Biraz daha ilerleyip en sonunda durmuştu.