அன்று
ஷிவன்யா தன் மூட்டை முடிச்சைக் கட்டிக் கொண்டு கீரனூருக்கே பேருந்தேறி கிளம்பி வந்து நான்கு நாட்களாகியிருந்தது. உண்மை தான் அவள் இறுதியாய் கிளம்பிய போதும் யாதேஷ் அவளை பார்க்கக் கூட வரவில்லை. எதற்கு படிப்பை அப்படியே விட்டுவிட்டு வீட்டிற்கு வந்தாய் என தாயும் பாட்டியும் கேட்டதற்கு அவளிடத்தில் பதில் இல்லை.
இருந்தும் அவளது அன்புத் தந்தை அவளை எதற்கும் வற்புருத்தாமல் அவளது போக்கிற்கே செல்ல சம்மதித்திருந்தார்.
ஒரு வாரம் ஓடியதோடு மீண்டும் சென்று ஷிவன்யாவின் டீசி வாங்குவதற்காக அவளை அழைத்துச் செல்ல வேண்டி கிராமம் திரும்பியிருந்தான் ஷிவனேஷ்.
ஷிவனேஷ் முன்பிலிருந்தே ஒரு கல் தான். இதில் இவள் ஏதேனும் கேட்டு எங்கு அவன் பதிலளிக்கப் போகிறானென ஷிவன்யா அமைதியாகவே இருக்க, அதை போல ஷிவனேஷுமே யாதேஷை பற்றி அவளிடத்தில் எதுவும் கூறவில்லை. அவன் கூறியதெல்லாம் அவன் அதே கல்லூரியில் இன்னும் இரண்டு வருடம் மேற்படிப்புப் படிக்கப் போவதைப் பற்றி மட்டும் தான்.
அரை மனதோடு விருப்பமே இல்லாமல் மீண்டும் சென்னையில் கால் பதித்தாள் ஷிவன்யா. இருவரும் நேராக கல்லூரிக்கே சென்ற போது, அலுவலகத்திற்கு பதில் ஷிவன்யாவை மைதானம் புறம் அழைத்துச் சென்றான் ஷிவனேஷ்.
ஷிவன்யா கேள்வியேதுமின்றி அவனை பின் தொடரும் போது தான் அதை கண்டாள். தொலைவில்... தினம் தான் அமரும் அதே மரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தான் யாதேஷ்...
ஷிவன்யாவும் அறிவாள், அவன் அங்கே அமர்ந்து தான் ஷிவன்யா வெகு நேரம் அவனை பார்த்திருக்கிறாள்.
ஷிவனேஷே சில வினாடிகளின் பின் அவளை அவனிடம் செல்லக் கூற, அவனைப் புரியாத பார்வை பார்த்த ஷிவன்யா, ஒரு நிமிடத்தின் பின் அவன் பேச்சை மீறாமல் தன்னவனை நோக்கி அடியெடுத்து வைத்தாள்.
பட்டுப் பாதங்களோடு கிலுகிலுத்த கொலுசொலியிலும் தன் மனம் உணர்ந்த பரவசத்திலும் தனிச்சையாய் நிமிர்ந்து தன்னை நெருங்கி வந்தவளை நோக்கினான் யாதேஷ்.
YOU ARE READING
விழியை மீற வழி இல்லை...
Romanceகண் காணா தேசத்தில் தொலைந்த தன் இதயம்... தொலைத்தவருடன்.... காணாமல் போய்விட... தன் இழப்பை சரி செய்ய நினைக்கா பெண்ணவளின் வாழ்க்கையில் புயலுடன் நுழைகிறான் அவன்.... இருவரின் சந்திப்பில் தொலைந்த இதயம் சுக்கு நூறாக... சிதறிய இதய துகள்களுடன் நகர்ந்தவளின் வ...
