எட்டிப் பார்க்கும் நினைவுகள்: 46

43 9 9
                                    

ஷிவனேஷ் மற்றும் யாதேஷ் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தபடி அமைதியாக நிற்க, ஆரவின் காதை கடித்தாள் ஷிவன்யா.

" அண்ணா! என்னண்ணா இது?! ஹிட்லர் என்ன டக்குன்னு வந்துட்டாரு?! மாமாக்கு தலைவலி வந்துட்டா—

" ஷிவா கூல்... எதுவா இருந்தாலும் பேஸ் பண்ணிக்கலாம். எனக்குத் தெரிஞ்சு உன் புருஷன் மெமரீஸ்-அ ட்ரிகர் பண்றது தான் கரெக்ட்டா இருக்கும். "

" ட்ரிகர் பண்ணனுமா? அண்ணா அவருக்கு எதாவது ஆய்ட்டா—

" பக்கத்துலேயே ஹாஸ்பிட்டல் இருக்கு டா தங்கம். "

" யோவ் அண்ணா! விளையாடுறீங்களா?! "

" ஓய்! என்ன மரியாதை எல்லாம் கொறையிது? "

" பெருமாளே... ஏன்யா என்ன சோதிக்கிற? " என விட்டத்தை பார்த்து கைகளை தூக்கிய ஷிவன்யா பின் அவளை ஏறஇறங்க பார்த்த ஆரவை கண்டு, " அண்ணா, நான் சீரியஸா கேக்குறேன் அண்ணா. இப்போ என்ன ட்ரை பண்றீங்க? "

" எல்லாம் நல்லதுக்கு தான் டா, "

" என்ன நல்லதுக்கு சொல்றீங்க? அவரு செல மாதிரி நின்னிட்டு இருக்காரு... "

இவ்வாறாக இவர்கள் ஒரு பக்கம் ஒருவர் காதை இன்னொருவர் கடித்துக் கொண்டிருந்த போது இன்னமும் தன்னை ஏதோ நெப்ட்யூன்-இல் இருந்து வந்த அதிசயப்பிறவியை பார்ப்பது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்த நண்பனைக் கண்டு புன்னகைத்தான் ஷிவனேஷ்.

" என்ன யாதேஷ், உங்களுக்கு என்ன நியாபகம் இல்லையா? நான் உங்களோட ஒன் ஆஃப் தி பார்ட்னர். நாம கூட ஒன்னா ஒரே காலேஜ்-ல தான் படிச்சோம். "

ஷிவனேஷ் ஒரு பக்கம் தன்னை பல வருடம் முன்பு பார்த்த ஒரு மாணவனிடம் தன்னை அறிமுகம் செய்வது போல் ஒரு பட்டியலைத் துவங்க, அவனையே உருத்து நோக்கிக் கொண்டிருந்த யாதேஷ் அவர்கள் மீது அலட்டலின்றி ஒரு அணுகுண்டை தூக்கி வீசினான்.

" ஷிவா... நீ... எங்க போன இவ்ளோ நாளா? நீ... நீ ஏன் காணும்? நீ... நீ ஷிவா... யமுனா உன்னோட ஹிட்லர்... ஷிவா நீ ஆனா... "

விழியை மீற வழி இல்லை...Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ