தேங்கா பன்னு: 35

43 8 12
                                    

கண்கள் சிவக்க படாரென பருத்திவீரன் போல் தன்னை நிமிர்ந்து பார்த்த யாதேஷின் தோற்றத்தைக் கண்டு திடுக்கிட்டான் ஆரவ்.

" டேய் வெண்ண! ஃபைல்ஸ் எல்லாத்தையும் கீழ கடைப்பரப்பீட்டு நீ எந்த கொலம்பஸ புடிக்க டா ப்லன் போட்டுட்டு இருக்க?! "

ஆரவ் நண்பனை வசைப்பாடிக் கொண்டே கீழே கிடந்த கோப்புகளையெல்லாம் ஒவ்வொன்றாய் எடுத்துக் கொண்டே வர, அவனை சட்டையே செய்யாமல் வேறொரு தாளை எடுத்து ஏதோ இஸ்ரோ-விற்கு உண்மையிலே அடுத்த ராக்கெட் செய்ய உதவுகிறேன் என சத்தியம் செய்துவிட்டு வந்தது போல் வெறிக்க வெறிக்க சுவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் நம் நாயகன்.

கோப்புகள் அனைத்தையும் தூக்கி ஒரு ஓரமாய் வைத்த ஆரவ் தலையில் பட்ட அடியினால் ஏதேனும் நட்டு லூசாகி இருக்குமோ என்ற கவலையில் யாதேஷின் தலையை பிடித்துத் திருப்ப, அவனுக்கே யாதேஷைப் பார்க்க சற்று பீதியாகத் தான் இருந்தது.

" என்ன டா...? "

யாதேஷ் " நீ... என்ன பண்ணுவியோ எனக்குத் தெரியாது... " என மிகவும் ஆழ்ந்த குரலில் அமைதியாய் தொடங்கியவன் அடுத்த வாக்கியத்திற்கு ஆரவின் கழுத்தைப் பிடித்திருந்தான். " எனக்கு நாளைக்கு அவள பார்த்தே ஆகனும்! அவ கிட்ட பேசியே ஆகனும்! நான் அவ குரல கேட்டே ஆகனும்! "

கழுத்தை அவன் பிடித்த உடனே " கொல! கொல! " என கத்தத் தொடங்கியிருந்த ஆரவைப் பிடித்து கதிரை ஒன்றில் சாய்த்த யாதேஷ் ஏதோ அவனுக்கு ஆறு வயதில் பாடம் எடுத்த ட்யூஷன் மிஸ் அவனிடம் மக்ஸ் ஃபார்முலா கேட்டது போல் விருவிருவென அங்குமிங்கும் நடந்தவன் மீண்டும் வந்து ஆரவைப் பிடித்துக் கொண்டான்.

" அவ என் கிட்ட ஒழுங்கா பேசல டா! ஃபோன் அட்டெண் பண்ணல, எடுத்தா ஒழுங்கா ஒரு வார்த்தை சொல்லல! அழுவுறா எதுக்கோ! எப்டி நான் கேப்பேன்?! திரும்ப நாளைக்கு வருவாளான்னு தெரியல, எப்டி வருவா? ஏன் வருவா? அவ பீஏ வேலைக்கு தான வந்தா, ஸ்க்ரிப்ட் எடிட்டர் வேலைக்கு அவ ஏன் வரப் போறா?! ஆனா அதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது அவ வரனும்! இல்லனா...இல்லனா நான் அழுதுறுவேன்! "

விழியை மீற வழி இல்லை...Donde viven las historias. Descúbrelo ahora