Color of Hate (School Series #1)

Chapter 38

I bite the nail of my thumb, creating nonsense thoughts inside of my head. I've been like this for hours now and my mind and body feel restless. What Ximina told me planted on my mind the other day, and by that she's not someone who'd easily put into her place. Palaban ako pero may limitasyon.

If only I could just stay away from Conan, perhaps I could put a distance... but, for how long? Tanga pa'rin ako pagdating sa kanya pero may Ximina na siya sa buhay niya. And how could I grow as a person if moving on from our past relationship is the thing I cannot undo?

Ang hirap pero kakayanin ko. Hindi man madali pero pauunti-untiin ko.

"Mama?"

A faint of smile rushed on my lips as I turn my head to face Braden.

"Bakit?" Mahinahon kong sambit.

"I can't sleep." usal niya.

Nandito ako ngayon sa may sala at nakatingin lang sa lawak ng kadagatan. Ang amoy ng dagat ay tumitilapon hanggang dito sa amin. Sa baba naman ay may iilang sasakyan ang dumadaan.

"Halika." I motion my hand for him to closer.

Lumapit naman siya at tumabi sa akin. Yung loveseat sofa ay inilagay ko sa tabi ng bintana para makita ko yung lawak ng dagat at yung mga sasakyan sa baba.

Umupo si Braden sa may armrest ng sofa at pinatungtong ko yung mga paa niya sa hita ko. He's holding his favorite pillow na soccer ball yung pillowcase niya. Yun ang binigay sa kanya ni Conan kasi pumunta sila sa shopping mall para mamili ng mga damit niya at sapatos nang makita ni Braden itong unan.

Mula noong binili nila ito ng papa niya ay hindi na niya ito mabitawan tuwing gabi at hapon tuwing nap time niya.

"Gusto mo bang kumanta ako para makatulog ka or do you want me to read you a bedtime story?"

He shakes his head. I slump my shoulders down and pout.

"Ano ang gagawin ko? Gusto mo bang tumingin sa dagat? I can't sleep too so I'm just watching the sea as a past time. Baka antukin ako habang pinapanood yung dagat." usal ko.

"Can I do that?" he asks as he points his finger to the sea.

I nod. "Pwede naman."

"Okay. I'll do it." Mahina niyang sagot saka tumingin sa labas ng bintana para tignan din yung kadagatan.

Tahimik ko lang siyang pinanuod kasi ang sarap niyang panuorin. My boy is growing older. And his features are very like Conan. Kaya kapag magkasama sila ay masasabing mag-ama talaga dahil halos lahat ay namana ni Braden kay Conan.

And Braden is a smart kid too and he doesn't like being taught repeatedly. Kapag gets niya na ay hindi na siya magtatanong pero kapag magtanong man siya sa teacher o sa amin ay isang beses lang tapos ay alam na niya ang gagawin.

His teacher said Braden is more likely excelling in math and arts. Sa arts ay halata naman na magaling na siya doon dahil mahilig siyang mag-drawing.

"Papa said we're going to the amused park tomorrow. There's so much fun there, mama. Would like to come with us?"

"It's amusement park." Pagtama ko.

"Yeah. Amusement park." dagdag niya sa tamang pagbigkas ng salita na yun.

I twitch my lips and stop for a moment before answering his question. "I don't think I can." His face falls down. My heart squeezes in regret. "Diba kasi, uuwi si auntie Idy bukas kaya kailangan kong maglinis ng maaga kasi hindi ko alam kung anong oras siya dadating. Tapos ay dadalaw din si auntie Jelena. Oh diba busy masyado si mama kaya hindi siya makakasama."