ပိတ်ပိန်းနေတဲ့ အမှော င်ထုတစ်ခုထဲ တေး ရော က်ရှိနေ သည်။မျ က်စိရှေ့ ကမြ င်ကွင်း ပင်ဘယ်လိုပုံစံတည်ရှိနေ တယ်ဆိုတာ သေ ချာ ကွဲပြား စွာ မမြ င်ရ။ ထိုစဥ်မှာ မှ တေး လက်ကို လာ ထိတွေ့ တဲ့ နူး နူး ညံ့ညံ့အထိအတွေ့ လေး တစ်ခု။နှလုံး သား ထဲ နွေး ခနဲဖြ စ်သွား သည်။အမှော င်ထုထဲဖြ စ်သည်မို့ အမြ င်အာ ရုံက အား နည်း နေ သော် ငြား အထိအတွေ့ အာ ရုံကလွန်စွာ အား ကော င်းနေ သည်။ဤသည်ကြော င့် တေး မိမိလက်ထဲက အရာ လေး အား ပိုမိုတင်း ကျ ပ်စွာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။တေး ရင်ထဲ လှိုက်ခနဲဖြ စ်သွား ရလေ သည်။ ထိုသည်တို့က လက်ချော င်း လေး တွေ ။
ဂေ ဟာ က ကလေး တွေ နဲ့ အမြဲ တစေ ထိတွေ့ နေ ကျ မို့ ယခုတေး လက်ထဲကအရာ လေး က ကလေး လေး တစ်ယော က်ရဲ့ လက်ချော င်း တွေ မှန်း တေး ခံစား မိလိုက်သည်။တေး စိတ်တွေ ဂနာ မငြိ မ်တော့ ပေ ။လက်ချော င်း လေးတွေ မှတစ်ဆင့် လက်ဖဝါး နုနုလေး ။ထို့နော က် လက်ကော က်ဝတ်သေး သေးလေး ။ သား ......သား လား ! တေး ကြ ည်နူး မိကာ မျ က်ရည်တို့ပင် ကျ လာ လုလု။သား ....သား လေး ကို တေး ထိတွေ့ ခွင့်ရလေ ပြီ လား ။ထို့နော က် သေ ချာ မမြ င်ရသော် ငြား တေး သား ရှိလော က်မည့်နေ ရာ ကိုမှန်း ၍ သား အား ပွေ့ ချီ ယူဖို့ ငုံ့ကိုင်း လိုက်သည်။ထိုအချိ န်မှာ ပင် တေး လက်ထဲရှိလက်လေး တစ်ဖက်က လျှော ခနဲလွတ်ထွက်သွား ၏။ သား ! အကော င်အထည်ဆိုလို့ တစ်ခုမှမမြ င်ရတဲ့အမှော င်ထုကြား တေး နဲ့သား ရဲ့
တစ်ခုတည်း သော ဆက်နွယ်မှုလေးက ပြ တ်တော က်သွား လေ ပြီ ။
တေး သွေး ပျ က်မတတ် ထိတ်လန့်သွား ၏။တေး ဘာ ကိုမှ မတွေး နိုင်တော့ ကာ အမှော င်ထုကြား ဦး တည်ရာ မဲ့ပြေး လွှား ၍ သား ရဲ့လက်လေး အား ထပ်မံထိတွေ့ ခွင့်ရဖို့ အသည်း အသန် လိုက်ရှာ နေ မိတော့သည်။သား .....သား !!!
လည်ချော င်း တို့ပင် ကွဲထွက်မတတ် တေး အော် ဟစ်ခေါ် နေ မိသည်။ မျ က်ရည်တို့ကလည်း အတုံး အရုန်း ပြို ဆင်း နေ ကြ ၏။ဒီတစ်ခါ ကျ သည့်မျ က်ရည်တို့ကတော့ သေ ချာ ပေါ က် ပူဆွေး မျ က်ရည်တို့ပင်။သား ကိုကိုယ်တိုင် ဝမ်း နဲ့လွယ်ထား ရသည့် ဖခင်တစ်ယော က်၏ အရူး မီး ဝိုင်း ဖြ စ်နေမှုက နှို င်း ဆမရ။ ဘယ်အရပ်မျ က်နှာ ကိုပြေးပြေး အမှော င်ထုတစ်ခုလုံး မှာ တေး တစ်ယော က်တည်း သာ ရှိနေ သလိုမျိုး ခြော က်ကပ်နေ သော အခါ တေး ရူးမတတ်ဖြ စ်ရပြီ ။
