အခန်း (၁)

514 8 0
                                    

ပျင်းစရာ ရှန်းရှတပုဒ်

အခန်း(၁) ကမ္ဘာကူးပြောင်းလာတဲ့ငါနဲ့ အတိတ်ကိုပြန်ရောက်လာတဲ့နင်

ဝင်လုဆဲဆဲနေမင်းကြီးသည် မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအောက်တွင် တဖြေးဖြေးနှစ်ဝင်နေခဲ့လေပြီ။ ‌ဝင်လုဆဲဆဲနေမင်း၏ ‌တောက်ပသော အလင်းတန်းများသည် တောင်ဖက်တောင်ကုန်း မြို့တော် အပေါ်သို့ ကျဆင်းနေခဲ့၏။ မြို့တော်၏ မြို့ရိုးနံရံများသည် ခိုင်မာရှည်လျား စွာ ရှိနေခဲ့သည်။ မြို့သူမြို့သားများ၊ ကုန်သည်များ နှင့် ကုန်ပစ္စည်းများကို သယ်ဆောင်လာနေခဲ့သည့် လှည်းတန်းများသည် မြို့တော် ဂိတ်တံခါးတွင် ဝင်ခွင့် ရ ရန်စောင့်ဆိုင်းနေကြလေသည်။

မြို့တော် အတွင်း၌မူ ပင့်ကူအိမ်များကဲ့သို့ ပျားပန်းခပ်နေသည့် လမ်းများရှိနေပြီး၊ တည်းခိုဆောင်များ၊ စျေးဆိုင်များ နှင့် သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေခဲ့လေသည်။ ကလေးများသည် လမ်းမများ‌ပေါ်တွင် အော်ဟစ်ဆူညံနေကာ ဆော့ကစားနေခဲ့ကြပြီး၊ လမ်းဘေးစျေးသည်များသည် သူတိို့၏ ကုန်ပစ္စည်းများကို အော်ဟစ်ရောင်းချနေခဲ့လေသည်။ အချို့သော လမ်းထောင့်များတွင် ကျွမ်းဘား ဆော့ကစားပြကာ အလှုငွေကောက်ခံကြသည့် လူများသည် သူတို့၏ ဗုံများ၊ အခြား တူရိယာများကို တီးမှုတ်ကာ လူအများ၏ အာရုံစူးစိုက်မှုကို ရယူနေကြလေသည်။ အချို့အိမ်များမှ ချက်ပြုတ်နေကြသည့် မီးခိုးငွေ့ များ၏ အနံ့ကိုလည်း ရနေတတ်ပြီး ဝင်လုဆဲဆဲ နေရောင်ခြည်သည် အိမ်များအပေါ်တွင် လွမ်းခြုံထားခဲ့လေသည်။

အသက်ဆယ့်ခြောက်နှစ် ရှိနေပြီဖြစ်သည့် ဖန်းဝမ်သည် ဖန်း မြို့စားအိမ်တော်ဆီမှ လှမ်းထွက်လာခဲ့သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် အဖြူရောင် ဝတ်ရုံတစ်ထည်ကို ဆင်မြန်းထားပြီး သူ၏ပုံစံသည် စာသင်သားတစ်ယောက်၏ ပုံစံဖြစ်နေခဲ့ကာ ငယ်ရွယ်သည့် သူရဲကောင်းတစ်ယောက်နှင့်လည်း တူနေခဲ့ပေသည်။

ဂိတ်တံခါးအနီးမှ အစောင့်များ သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်ကြပြီးနူတ်ဆက်လိုက်ကြသည်။ ဖန်းဝမ်လည်း ခေါင်းကို ပြန်ညိမ့်ပြလိုက်ပြီး အသိအမှတ်ပြုလိုက်သည်။

ပျင်းစရာရှန်းရှတပုဒ်Where stories live. Discover now