Adam kolları arasında uyuyan kadının saçlarını okşadı. Yüzünde tarifi olmayan bir huzurla dudaklarını kulaklarına doğru gerilirken yüreği sevdasını daha da büyütmüştü sanki.
Pencereden yansıyan ay ışığı odayı aydınlatırken burnunu karının saçlarına bastırdı. İlk defa korkmadan, çekinmeden, yüreğine yayılan koca sevdası ile dokunmuştu. Bu defa yüreğini kaplayan sızı yoktu. Bu defa tüm benliğine kaplayan mutluluk ve iliklerine kadar hissettiği huzuru tatmıştı.
"Meğer korku" diyerek fısılda dı adam.
"Çok sevdiğin içinmiş"
İçine derin bir nefes çekerken gözleri aşina olduğu koku ile kapanmıştı.
"Yürek çok sevdiği için kaybetme duygusu yaşarmış. O yüzden titreyerek bakarmış insan sevdiğine"
Gözlerini geceye yuman adam yıllardır yanında olan kadınla ilk defa gerçek bir evliliğe kapamıştı gözlerini. Yüreğine sığmayan sevdası dilinde koca bir şükür ile.
* * *
"Babasının gülü uyanmış mı"
Eflah babasını görmesiyle gözleri ışıl ışıl beşiğin de zıplamaya başlamış.
"Babba"
"Gel bakalım babaya"
Kızını kollarına alan adam yanağına öpücüğünü kondurmuş kızının dağılan saçlarını geriye doğru düzeltmişri.
"Sen her geçen gün daha mı güzelleşmeye başladın bakayım"
Eflah babasının yanağını öperken
"Babba daha gücel"
Adamın şaşkın gözleri büyürken kızından gelen iltifatla.
"Sen babaya iltifatmı ediyorsun birde. Sen hangi ara büyüdün bu kadar"
"Babba tatlı" Eflah babasına gülücükler saçarken mutfağa girmişlerdi. Herkes çoktan uyanmış çay bardakları dolmuştu bile.
Oturduğu sandalyeden Eflah'ın yanağından makas alan Civan
"Sen uyanınca daha mı tatlı oluyorsun bakalım"
Eli yanağına giden küçük kız bu hareketi sevmiyordu ama amcası inadına onunla uğraşıyordu sanki.
"Ben daten tatlı hıh"
Civan
"Abi senin çekeceğin var gibi şunda ki dillere baksana" diyip yanağından öpücük almayı da ihmal etmemişti.
"Ee kimin kızı"
"Babbamıj kızıyım" diyerek kollarını babasına sarmıştı Eflah.
Zişan sessiz kalmasına rağmen bu konuşmaya hafif gülümsemişti. Aile her insan için bir tedavi belki de bir yara bandı misaliydi. Tabi bu bazı zamanlar yara olsa da aile kavramı bazen kan bağına bile gerek duymayan bir şükür sebebiydi.
Zişan bardağında ki son yudumu içerken ayaklandı.
"Ben çıkıyorum sabah dersim var. Yetişmem lazım"
Civan
"Bekle beraber gidelim"
"Geç kalırım abi size afiyet olsun"
Eskisi gibi neşesi yoktu. Sanki içine kapanmış kendi dünyasında kendini hesaba çeker olmuştu.
"İyi dersler o zaman"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HUN
General FictionKan! kaç bedel ödetir. Babasını öldüren adamın kızı ile evlenmişti Ferzan. Yüreğini yakan sevda sızını baba acısı bastırmıştı. Süveydanın sırtına yüklendikleri omuzlarını bükmüştü de ses çıkarmamıştı.
