The Unbreakable Agreement (Love Boundaries #4)

Crazy

Chapter 8

I closed my eyes. Napaupo ako sa kama pagkatapos akong sigawan ni Xenon. It was my fault. Ganoon nga talaga siguro ako kadesperada para magkapera at 'di mawalan ng trabaho.

"Sinabi mo kay Mommy ang sadya ko dito?" His jaw clenched. The moment I opened the door, agad niyang tinulak 'yon para makapasok...

I smell desperation.

I am desperate for money to survive.

He is desperate to seek freedom... to escape.

Alam kong mali.

"Sinabi ko sa kanya na business ang pinunta mo dito."

"Why?!" Humakbang siya sa akin, galit na galit. Sa galit niya, halos hindi niya masabi sa akin ang sasabihin niya. "Gustong-gusto mo talaga ng pera no?" Tapos no'ng 'di ako nakasagot, iniwan niya ako. Galit na galit siya. He did tell me to update his mother about him pero huli na nang mapagtanto kong mali nga na nasabi kong nandito siya para sa plinaplanong business.

I sighed.

My hair was in a clean bun as I paired it with my pink top and white long skirt. Binili niya 'to sa akin kaya kahit na ata sa pagsuot ng damit, guilty pa rin ako. Malalim ulit ang hininga ko nang malaman umalis nga si Xenon. Hindi ko siya nakita buong araw. I texted him pero hindi siya suamsagot sa kahit anong text at tawag ko.

"Ang alam ko po, Ma'am... umalis po siya. May dala po itong bagahe kagabi," the staff told me. I chewed on my lip. Tangina... inabanduna nga talaga ako dito?!

I headed back to my room. I have no choice but to open my laptop and ask for  help.

"Hey," Joyce Florendo clapped her hands together. "So... how's the vacation?"

"Vacation, my ass." I rolled my eyes. "By the way, I need help. Iniwan ako ni Xenon sa resort nila."

"Huh?" Gulat na gulat siya na akala niya talagang imposible akong iwan ng gago nilang kaibigan. Well in fact, iniwan niya naman talaga ako! I had always loved going to beach pero iyong ganito? I don't deserve this...

"Okay," Joyce sighed. "Magkano ang kailangan mo?"

"Wala sa akin ang wallet ko, Joyce."

"Oh! I forgot.... nasa akin pala ang bag mo," she was sorry. "Binitbit ka niya and 'di ko na nahabol 'yong wallet mo."

I rolled my eyes again. "Hindi naman ako namumulubi dito." Kasi nga tinapunan niya ako ng pera kagabi! Sa mukha ko! Hindi ko alam na aalis pala talaga siya!

That night was a mess. At sa tuwing naalala ang ginawa ko, gusto ko nalang talaga magpakain sa lupa dahil sa kahihiyan. Tumawa si  Joyce dahil alam niyang nababalot ako ng kahihiyan.

"Wala bang progress?" She joked, smiling playfully like crazy.

I hissed. "Anong progress? Goodness, Joyce! Hindi 'yan ang concern ko, okay? I need to see him... I need updates."

Humalakhak si Joyce. "Okay, okay... Kakausapin ko si Simon at baka mahanap niya si Xenon."

Tumayo na ako at bumalik sa kama. My eyes were already closed when someone knocked on my door. Teka? Siya na ba 'yan?

My eyes widened when I saw Ylena Rodriguez. Ngumisi siya sa akin at inilapag ang dalawang malaking bag.

"Si Xenon?"

"Hindi ko mahanap," I said.

Natigilan siya. "What do you mean na hindi mo siya mahanap?"

"Umalis siya kagabi nang walang pasabi..."