Surrenders of a Damsel

Chapter 5

"Samahan na kita sa pag proseso mo ng license. Naks! Para kotse na lang talaga problema oh."

Umiling iling ako kay Kiko. Narinig ko naman ang tawa ni Valien na ikinanguso ko. Dumungaw na lang ako sa labas ng bintana, maya maya ay kinuha ko yung salamin ko sa bag at inayos saglit ang sarili bago ibinalik ito.

Kanina, nag hihintay ako sa kalsada ng taxi para tumungo na sa trabaho when suddenly, Kiko's car stopped in front of me. Nagulat pa ako dahil nakita nila ako ni Val, halatang papunta na rin sila sa trabaho nila. They volunteered to drop me off, tatanggi na sana ako pero aabutan na ako ng traffic kaya no choice kundi sumama sakanila.

"What kind of car pala you like to buy, Jam?" Lingon saglit ni Val

"Ah... Honda Civic sana. Nag tingin tingin na ako last time, may 30k monthly installment akong nahanap. Kaya na." Walang pakialam kong sagot

"Ayos ah," Tawa ni Kiko saakin

The car stopped in front of the building I'm working at. Kinuha ko na ang bag ko at ang usual kong dala na portfolio saka lumabas na. Binaba ni Kiko ang window shield niya, tinagilid ko ang ulo at nakita na rin si Val na kumakaway saakin.

"Work well, idol ko." Ngisi ni Kiko

"Bye, Jam!" Maligayang sambit ni Val

"Sige. Ingat kayo." Kaway ko saglit bago nagpasyang tumalikod na at pumasok sa building

I walked towards the elevator. I saw a figure of a man going inside kaya napabilis ang paglakad ko lalo na nung nag sarado na yung pinto nito. I shouted the word 'wait' at muntik nang sumuko sana at ngumuso kasi baka hindi ako narinig ng kung sino man ang nasa loob.

Kaya naman nilakad ko na lang ito at naisipan na lang na maghintay but then as I stood up in front of the elevator, muli itong bumukas, dahilan kung bakit saktong nasilayan ko ang taong nasa loob na siyang naiwan pa ang kamay sa button ng kung ano man ang pinindot niya para mabukas muli ang elevator.

Ewan ko, basta alam kong parehas na napaawang ang bibg naming dalawa nang mag katinginan kami. Pero mas natigil yata ako habang nakatingin pabalik sakanya. He's wearing a simple white long sleeve polo with black pants to pair. Then a black leather messenger bag on his right shoulder, nakahawak ang isang kamay niya sa strap nito while the other one was still holding the button of the elevator from the inside. Napakurap ako ng isang beses.

Siya yung nakilala ko sa Masasa. Peanut butter guy.

Muntik nang sumarado muli ang pinto, agad niya itong hinarangan gamit ang kamay niya kaya muli itong bumukas. Napatayo ako ng matuwid saka tumikhim muna bago ako nag lakas loob na pumasok at tumayo sa tabi niya. He then pushed the button for the third floor. Doon ko nakita na naka press na daan yung fourth floor.

My brows met because of the pressed buttons, maya maya ay umaliwas ang mukha at napagtanto na siya yung nakakasabay ko sa elevator paminsan minsan. Fourth floor guy! Kaya pala ang pamilyar niya!

"Good morning," Maligayang bati niya kaya naistatwa ako saka nilingon siya

He was smiling widely while looking at me. Sandali akong napakurap doon at agad na umiwas ng tingin saka paismpleng pinilig ang ulo ko. I just nodded at him at hindi na nag salita. Hindi naman siya bothered doon pagkat nakita ng gilid kong mga mata na humarap na lang siya kahit nakangiti parin.

Bumukas na ang pinto sa third floor. Tumikhi6 ako saka nag lakad palabas, but then for whatever the reason is, napatigil ako saka nilingon siya.

He got stunned by it, hindi ko alam bakit iyon ang reaksyon niya pero natig6lan siya at natulala saakin.