Surrenders of a Damsel

Chapter 12

"Ngayon nakita na kita, maayos na muli ang pakiramdam ko, Alija."

That statement somehow brought a foreign ticklish feeling inside me. Sinabi niya iyon sa sobrang gaan na boses, parang hangin na hinayaan niya lang lumabas sa bibig niya para ipadama sa pandinig ko. Humigpit ang hawak ko sa dulo ng damit ko habang nakipag titigan sakanya. Agad na nabigyan ng proweba ang sinabi niya. Kung kanina ay halos mag alala na ako dahil wala siyang gana at pagod tignan, ngayon ay talagang gumaan na ang pakiramdaman niya. Kasi... nakita na raw niya ako.

Tangina naman. Haha.

Buong lakas akong umiwas ng tingin kay Hendrix. Hinarap ko ang upo ko sa dagat at pinagmasdan iyon kahit alam kong nakatitig parin niya saakin. I sighed deeply at nakahinga lang ako ng maluwag nang makita ng gilid kong mga mata na humarap na rin siya sa gawi ng dagat katulad ko.

"Shan's... engaged." Namamos niyang sabi

Napalingon ako sakanya at naguluhan saglit sa sinabi niya. Napayuko siya at biglang lumalim ang hininga. Halatang muling bumigat ang damdamin pero pinapakalma lang ang sarili.

"It's an arranged marriage. It was revealed during his birthday, last night. And he doesn't want to see anybody after that. He burst out of anger, kahit saakin." Malungkot niyang saad, tumingala siya sa kalangitan at doon ko nakita ng lungot sa mga mata niya.

"I already knew beforehand. Ate Cici and Kuya Tri talked to me about it a month ago and asked me if I could try to talk it out on Shan. I couldn't... Because I do not agree with it."

"Wala akong choice kagabi kundi umuwi, pinahinga na lang siya sa kwarto niya matapos niyang umiyak, magalit, sumigaw, at ipagmumura kaming lahat... It was very first time seeing him like that, and as his friend, wala manlang ako magawa para aluin ang kaibigan ko." Halos hindi ko na marinig ang boses niya kasi mahina ito at walang enerhiya.

Umurong siya paakyat sa gitna ng lounge, tapos inakyat niya ang dalawang mga paa niya upang yakapin ang mga tuhod. Nag mukha siyang bata sa harap ko, sobrang malungkot, sobrang binagsakan ng langit.

"Hindi ko na alam kung saan iyon ngayon, probably still locking himself inside his room. I really feel guilty kaya hindi ko maipakita ang sarili ko ngayon kay Shan so I came here. Out of guilt for my friend, and I badly want someone right now." He turned his gaze at me, then I saw his sad eyes again.

"I'm really feeling down right now, Jam. I feel sorry for my best friend." Pag aamin niya

My heart melted as I watched him feeling so blue in front of me. Lagi ko siyang nakikitang masaya. Lagi siyang nakangiti saakin, nasa mood, walang problema, para lang nasa ulap kung makatingin sa mundo ng puno ng kulay. Pero iba ngayon, kabaliktaran ng mga nakikita ko sakanya noon. He feels so sorry for his dearest friend, sinisisi niya rin ang sarili niya. Hindi niya alam ang gagawin pagkat binabalutan siya ng sakit ngayon. Umiwas ako ng tingin sakanya kasi dinudurog ang puso ko. He looks so weak, gusto ko siya aluin, gusto ko siyang damayan pero may nag pipigil saakin.

"I understand. Kung ako rin naman ay maapektuhan ako sa pinag dadaanan ng kaibigan ko. Lalo na't alam ko na may magagawa ako, pero sa huli ay nagiging bystander na lang." Mapaklang ngiti ko

"Pero, Hendrix... Hindi mo kasalanan. So don't blame yourself nor feel guilty. Makakayanan iyan lagpasan ni Shan." I tried to comfort him, though he smiled, alam kong nalulungkot parin siya.

"I'm scared of what's going to happen in the future. I'm very worried for Shan. He loves someone else but he got tied up with another someone. What's more fuck up than that huh?" He scoffed