Surrenders of a Damsel

Chapter 7

Talk about coincidence huh. Minsan talaga may mga bagay na nangyayari na akala mo ay wala lang. Bht it actually has meaning, or at least, what they call a big coincidence. Sabagay, sabi nga nila ay may mga meaning ang mga bagay bagay. Everything happens for a reason.

No, scratch that qoute ‘Everything happens for a reason’. Coincidence lang talaga na nakilala ko sa iba't ibang pagkakayaon itomg si Hendrix. Nakakasalubong sa elevator, nakilala sa beach, tapos muli nanamang nakita sa pinag t'trabuhan ko—also because he's the son of my big boss. Talaga namang makikilala ko o magtatagpo ang landas namin, dahil nasa iisang lugar lang naman kami.

Two has passed at hindi ko na siya nakikita masyado. Huling usap mamin nung lunes pa, doon sa lunch area kung saan parang kahapon parin ang gulat sa ekspresyong ko nang malaman kung sino siya. Though he asked if there's more question I have for him, natikom na lang ang bibig ko at nagpasyang bumalik na sa trabaho.

Hindi din siya nawala sa isip ko kahit dalawang araw na ang lumipas. I remembered my opinion about him, he looks young to work in this industry. Or at least have a higher position, akala ko ay ninuno niya sina Isaac Newton, iyon pala, anak ng may ari nitong kumpanya.

Wala naman kaso kung may trabaho na at naka angat na at a young age. My friend, Vanya is one of the example of young successful business owners. Paniguradong kayang kaya rin iyon gawin ni Hendrix kung sakali. I only met him a few times, mostly during our normal routines in life kaya hindi ko pa talaga nakikita ang aking galing at talino niya but for some reason, I know that he excells.

Everything make sense now. Vacationing at Magsasa beach, always looking good whenenever I interact with him, magaan ang pag dadala ng sarili, well mannered and soft spoken. Simple manuot pero halatang mamahalin, kitang kita rin naman kasi sa mga gamit niya. Come to think of it, BMW siya meron. He knows to drive, nauna pang nag ka-license kaisa saakin. I once stalked his social media account. Ttalong beses ang pag search ko bago ko mahanap ang account niya. He has thousand of followers but only hundrerds of his following. Anak mayaman, nag iisang anak pa. Unico Hijo, to be exact. Grew up in a silver spoon indeed. Marangya talaga ang buhay. Hindi na kailangan mag tyaga sa pag hahanap ng trabaho o pag pasa ng job application, kasi yung trabaho mismo ang pupunta sakanya.

Thinking at that, I sighed when I realized something.

"Out of your league. Tsk!"

Napaipon si Kiko ng beer niya pagkatapos niyang magsalita. Si Val naman ay tumatango tango saakin, pero maya maya ay ngumiwi saglit bago umiling iling naman. Ngumuso siya saglit saka ininom ang juice niya. Kame lang ni Kiko ang umiinom, hindi siya pwede si Val kasi may fashion show siya bukas.

Bumisita sila ni Val dito sa bahay. Nakaabot sila ng hapunan namin ni papa kaya sumabay na ang dalawa. Alas syete nang matapos kami, hindi pa nila trip ang umuwi kaya tumambay muna kami dito sa harapan ng bahay kung saan may pabilog na lamesa at mga upuan. Maaliwas din ang kalangitan, may mga bituin at bilog ang buwan. Ngayong malapit nang mag alas dyes ay hindi parin kami natatapos. Napansin kasi ni Kiko ang pananahimik ko, kaya naman naikwento ko sakanila ni Val ang nangyari saakin nung mga nakaraang araw. I'm bothered, but not that deep. Hindi lang mawala saakin ang pagkabigla sa pag kakakilala kay Hendrix.

"Yeah. He's very out of my league." Tango ko kay Kiko sabay inom ng beer ko muna

"Nasa taas siya, nandito lang ako baba. Katulad ng department namin. Fourth floor siya, nasa third floor ako." Kibit balikat ko

"But still, mag kalapit ang floors niyo." Val smiled cutely, "Come on, He seems friendly rin naman base on your stories. Hindi naman mukhang hambog?"