Ik zou willen dat ze me zag,
Zoals ik dacht dat ze dat deed
Gelovend door mijn wervels en vormend wat ik nog niet weet
Een noorderlicht omarmend, denkend dat we konden zijn
Maar wie ben ik om te geloven dat ze meer was
Dat ze meer zag
Dan ik haar liet zien
En wie ben ik om te schreeuwen
Als ik haar schaduw ben
Draden die binden, draden die breken, verveelt door mijn bestaan
Waarom laat ze me niet gewoon gaan?
Zoals zij eerder had gedaan
Want wie zijn wij om te bestaan?
Buiten onze verhalen
Wie waagt zichzelf tot koningin te kronen
Is stilletje bereid om naar de guillotine af te dalen
Maar zij niet
