Het is tien voor elf en ik doe het huis op bed
Ik draai de deur op slot en sluit de gordijnen
Ik geef de hond vers water en een aai
Al snel vallen zijn ogen dicht
Ik stuin door de woonkamer en schenk een glas melk
Hou een korte conversatie met mezelf
Ik spiek door de lamellen en spreek een kort gebed
Dan sluip ik op de treden van de trap
Voorzichtig ontwijk ik de een die kraakt
Ik poets mijn tanden en staar in de spiegel
Mijn gezicht niet minder bleek dan gisteren
Ik breng de lichten naar bed en loop naar de slaapkamer
Mijn hand aait door het haar van mijn broertje
Welterusten, fluister ik waarna ik door de muur verdwijn
