Welkom in mijn wereld van woorden
Een ingestort huis, een ontwortelde boom
Explosies van letters, waarheid in inkt
En ze zeggen dat het prachtig is
Zo krachtig met de sterren van hun plaats gerukt
Draag het universum als een cape
En het is niet, het is nooit genoeg
Maar ik vertel je dat het prachtig is
Zo machtig met een kroon van planeten
Maar hun as glipt uit mijn vingers
Want ik weet niet wat ik doe
Dus ik lieg dat het prachtig is
Jachtig raap ik de letters bij een
In prop ze terug in mijn mond, kras ze weg
Wat als ik verkeerd ben, het verkeerde zeg
Hoe durf je te zeggen dat het prachtig is?
Machtig wordt klein
Woorden breken krachtig
Bloed gonst jachtig
En deze scherven
De weggegooide zinnen...
De stukgelopen woorden...
De tranen en de pijn...
Alles wat ik niet heb willen zijn
En deze glasplinters op een betonnen vloer
Dit ongelezen verhaal...
Het rusteloze hart...
Mijn ik ben niet genoeg...
Een abrupt gesloten boek
Is het niet prachtig?
