Je bent het water aan je eigen lippen,
de reddende hand
De schim die je volgt,
het licht dat breekt,
De zon die jouw hart doorsteekt
De fluistering in gedachten,
begroet met waarheid en tegenspraak
De dingen die je liever geheim houdt,
ze vinden jou
Totdat je met hen trouwt
Je zult het drinken,
Je zult het geloven,
Je zult het zijn
Tot ondergang verheven
Engel en moordenaar van me
Dus laat het je drinken
Sla de hand nu af
Volg de schim,
achter het licht,
naar het stille donker van het graf
Schreeuw in gedachten,
over alle leugens die je erkent
De dingen die aan de gevel hangen,
waren van jou,
Kil en toch zo vertouwd
Laat me het drinken,
Laat me het geloven,
Laat me toch zijn
In mijn ondergang verheven
Een engel voor jou,
de moordenaar van mij
