Geef me de nacht in al haar glorie
Geef me de geheimen achterin jouw kast
Geef me de woorden die je liever inslikt
De koude wind die op je neer strijkt,
De kilte die steekt als een doorn
Geef me de blik die je schonk aan de diepte
Geef me de oude jas die je zo erg haat
Geef me de vogel die al drie dagen in je venster slaapt
De angst om te vallen die je zorgvuldig verbergt,
De bessen in de palm van je hand
Geef me de regenboog die nu uit elkaar spat
Geef me de schaduw die alles beklad
Geef me de woorden, ruk ze van het roze papier
De groene jurk die het feestje verpest
De tranen van jouw diepste rivier
Geef me jouw bitter, geef me jouw lach
Geef me de kilte, het eind van de dag
Geef me de stilte en wat je niet zeggen mag
De doorns die verstikken, het zwijgen van gebroken lippen
De rilling, de val
Ik neem genoeg met het al
Geef me de woede en het vuur
Geef me de pillen die je slikt
Geef me de pijn van je holle gezicht
De tranen in een lege kamer
De wegstervende voetstappen die weigeren te gaan
Geef me de angst en zijn te grote handen
Geef me je woede, vervuild verlangen
Geef me de littekens die je al jaren hebt gedragen
De dingen waar ik nooit naar durf te vragen
De kringen onder twee bruine ogen
Geef me alles waar je over hebt gelogen
Geef me iedereen die je heeft bedrogen
Geef me schreeuw en het onhoorbaar snikken
De gesmoorde stem, het monster dat je liet schrikken
Geef me het onweer, een prachtig verval
Geef me de wereld, omdat ik hem wel dragen zal
Geef me de oorlog, de chaos die verwarmt
De meidoorn die je leven omarmt, het bloed dat vloeit
De kogel, het gevecht
Ik heb zo lang gedacht dat ik je dood zou vinden
Maak het maar echt
